بررسی وضعیت آگاهی پزشکان عمومی در زمینه مشاوره ترک دخانیات

سابقه و هدف: بیش از یک ششم جمعیت جهان سیگاری هستند و پیش بینی می شود تا سال 2020 میلادی استعمال دخانیات به عمده ترین علت قابل پیشگیری مرگ و میر بدل گردد. صاحب نظران بر این باورند که عدم مصرف سیگار در پزشکان می تواند مهم ترین عامل تاثیرگذار بر عملکرد گرایش به سیگار یا ترک آن در جامعه باشد. هدف از این مطالعه تعیین آگاهی پزشکان عمومی در زمینه مشاوره ترک دخانیات بود.

روش بررسی: این مطالعه به صورت یک مطالعه مقطعی انجام گرفت و از مجموع 25600 پزشک عمومی شاغل در کشور در زمان اجام مطالعه، بر اساس حجم نمونه مورد نیاز 5140 نفر به روش نمونه گیری تصادفی سهمیه ای (به تناسب سهم پزشکان عمومی شاغل در هر استان) با احتساب فاصله انتخاب، از روی فهرست پزشکان سازمان نظام پزشکی انتخاب شدند و به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه استاندارد سازمان جهانی بهداشت که بدین منظور تدوین شده و همزمان در چند کشور به اجرا درآمده بود، استفاده گردید.

یافته ها: در مجموع 74% پزشکان تحت مطالعه مذکر و مابقی مونث و حدود 16% از آنها سیگاری بودند و 4.6% نیز در گذشته سابقه مصرف آن را داشتند. کمتر از یک سوم پزشکی شرکت کننده در این مطالعه در زمینه روش های ترک دخانیات آگاهی داشتند و تنها 9% پزشکان در طی دوران تحصیل یا پس از آن از طریق دوره های بازآموزی، روش های ترک دخانیات را آموزش دیده بودند. نیاز به آموزش های ویژه در زمینه ترک دخانیات نقطه ضعفی بود که از سوی بیش از 80% پزشکان ابزار گردید.

نتیجه گیری: ارتقای نگرش و آگاهی پزشکان علاوه بر آنکه بر نحوه عملکرد آنان در قبال ترغیب جامعه به دوری گزیدن از محصولات دخانی و احیانا ترک مصرف آنها تاثیر می گذارد، در شکل دادن الگوی رفتاری جامعه نیز بی تاثیر نخواهد بود، لذا بجاست که در دوره های آموزشی و بازآموزی بدین مهم اهتمام ورزیده شود.