تاثیر یک دوره بازتوانی قلبی بر توانایی جنسی بیماران مبتلا به سکته قلبی

مواد و روش تحقیق: در این مطالعه 60 بیمار شرکت داشتند، افراد شرکت کننده همگی مذکر بودند و سن آنها بین 35 تا 65 سال بود. سی نفر در گروه کنترل و سی نفر در گروه مورد قرار گرفتند. کلیه بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد بودند و یک ماه از زمان بستری شدن آنها در ccu گذشته بود. گروه مورد از بیمارانی تشکیل شده بود که جهت بازتوانی قلبی به قسمت بازتوانی مرکز تحقیقات قلب و عروق اصفهان معرفی شده بودند. گروه شاهد بیمارنی بودند که بعد از ترخیص از ccu تحت بازتوانی قلب قرار نگرفته بودند. قبل از شروع مطالعه، پرسشنامه های مربوطه برای هر دو گروه پر شدند، سپس بازتوانی گروه مورد آغاز شد. میزان اضطراب و افسردگی توسط پرسشنامه scl90 بررسی شد. سنجش فعالیت جنسی توسط پرسشنامه ای که شامل 10 پرسش بود، انجام شد. پرسشنامه ها، قبل و بعد از بازتوانی توسط یک پرسشگر تکمیل می شدند.

نتایج: محاسبات آماری توسط نرم افزار spss انجام شد. ابتدا میانگین نمره های هر مورد، قبل و بعد از بازتوانی محاسبه شد. میانگین تغییرات برای هر کدام از موارد تحت بررسی، توسط تی تست زوجی در گروه مورد و شاهد جداگانه مقایسه شدند. میانگین تغییرات به دست آمده در گروههای مورد و شاهد توسط تی تست مستقل مقایسه شدند. در کلیه موارد تحت بررسی میانگین نمرات قبل و بعد از بازتوانی به طور معنی داری کاهش یافته بود، غیر از لیپیدو که افزایش نمره داشت. p<0.05 در مقایسه گروه بازتوانی با گروه شاهد، فقط در مورد افسردگی و میل جنسی و ناتوانی جنسی این تغییرات تفاوت معنی داری داشتند، p<0.05 در مورد انزال زودرس و اضطراب تفاوتها معنی دار نبودند.

بحث: این یافته ها نشان می دهند که احتمالاً بازتوانی قلبی روی ناتوانی جنسی تاثیر مثبت دارد. در هر دو گروه، بهبود قابل توجهی در وضعیت بیماری مشاهده شده است. علت معنی دار نبودن تفاوت بین گروه مورد و شاهد در سایر موارد ممکن است مربوط به کم بودن تعداد نمونه باشد.