اثرات سیتوتوکسیک کلرهگزیدین بر روی فیبروبلاست های رده l929 موش

زمینه: مطالعه های اخیر نشان داده که آثار سمی کلرهگزیدین به باکتری محدود نبوده و برای انواع سلول ها از جمله اسپرم، نوتروفیل، ماکروفاز، سلول اپی تلیال، اریتروسیت و فیبروبلاست لثه نیز سایتوتوکسیک است.

هدف: این مطالعه به منظور تعیین اثر سیتوتوکسیک کلرهگزیدین بر روی فیبروبلاست های رده l929 موش انجام شد.

مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، فیبروبلاست های l929 موش در محیط کشت حاوی fbs با غلظت های 0.2، 0.12 و 0.009 درصد کلرهگزیدین به مدت 30 ثانیه، 1 دقیقه و 5 دقیقه مجاورت داده شدند. سپس محیط کشت خارج و سلول ها سه مرتبه با rpmi (محیط کشت) شستشو داده شده و در محیط کشت جدیدی همراه رنگ وmtt  به مدت 4 ساعت انکوبه شدند. سیتوتوکسیسیته کلرهگزیدین، آنزیم دهیدروژناز میتوکندریال سلول زنده را تحت تاثیر قرار می دهد؛ بنابراین این آنزیم قادر به احیای mtt و تبدیل ان به کریستال فرمازان در صورت وجود سایتوتوکسیسیته نیست. در نهایت دانسیته اپتیک تغییرات رنگ توسط elisa-reader اندازه گیری شد.

یافته ها: کلرهگزیدین در غلظت های 0.2، 0.12، 0.009 و زمان های 30 ثانیه، یک و 5 دقیقه سیتوتوکسیک بود. آزمون anova تفاوت معنی داری در توکسیسیته در غلظت ها و زمان های مختلف نشان نداد.

نتیجه گیری: با توجه به توکسیسیته کلرهگزیدین در غلظت ها و زمان هایی کمتر از مواد کاربرد بالینی، کاربرد محتاطانه کلرهگزیدین و انجام مطالعات مشابه برای تعیین غلظت موثر و ایمن پیشنهاد می شود.