بررسی اثر تجویز پروپیل تیواوراسیل در دوره حاملگی و شیردهی روی پاسخ دهی آئورت جداشده فرزندان بالغ در موش صحرایی نر

سابقه و هدف: در این مطالعه اثر کم کاری تیروئید دوره جنینی و نوزادی روی پاسخ دهی آئورت جدا شده نوزادان نر بالغ شده موش های صحرایی ماده ای که در زمان بارداری و شیردهی به کم کاری تیروئید مبتلا بوده اند، مورد بررسی قرار گرفته است.

روش بررسی: سه گروه موش صحرایی ماده با محدوده وزنی 250-200 گرم انتخاب گردیدند. در یک گروه از اولین روز بارداری تا آخر دوران بارداری پروپیل تیواوراسیل به میزان ppm 100در آب آشامیدنی اضافه شد (گروه جنینی). در گروه دوم پروپی لتیواوراسیل با همان مقدار، از زمان زایمان به مدت 25 روز به آب آشامیدنی مادران اضافه گردید (گروه نوزادی). گروه سوم گروه کنترل بودند که به آب آشامیدنی آنها دارویی اضافه نشد. در هر سه گروه مادران، بلافاصله پس از قطع دارو tsh، تیروکسین کل، تر ییدوتیرونین کل، تیروکسین آزاد و تری یدوتیرونین آزاد اندازه گیری شد. پس از دو ماه نوزادان بالغ شده آنها تشریح و تانسیون آئورت آنها در برابر کلرورپتاسیم و فنی لافرین بررسی شد و هورمون های تیروئیدی در آنها اندازه گیری شد.

یافته ها: تانسیون حاصل از کاربرد کلرورپتاسیم در غلظت های 40 و 60 میلی مول بر بافت آئورت به ترتیب در گروه کنترل 2.35±0.25, 2±0.22 (n=14)، در گروه جنینی 1.5±0.095, 1.38±0.08 (n=12) و در گروه نوزادی 2.59±0.25, 1.38±0.08 (n=12) گرم بر میلی متر مربع بود. تانسیون ناشی از فنی لافرین در غلظت های 10^-6, 10^-7 به ترتیب در گروه کنترل 2.6±0.28, 2.3±0.25، در گروه جنینی 1.8±0.18, 1.4±0.15 و در گروه نوزادی 3.27±0.29, 2.65±0.15 گرم بر میلی مترمربع بود. در هر دو مورد تانسیون های گروه جنینی به طور معنی داری نسبت به گروه کنترل کمتر بود. غلظت tsh مادران گروه کنترل (n=9)، جنینی (n=11) و نوزادی (n=10) به ترتیب 28.9±6.75, 61.9±1,75, 1.42±0.46 نانوگرم در میلی لیتر بود.

نتیجه گیری: نتایج این بررسی مشخص می کند که کم کاری تیروئید در دوره جنینی اثرات معنی داری در تمایز، تکامل و رشد بستر عروقی دارد که پس از دوران بلوغ قابل ارزیابی است.