الگوی تولید سایتوکاین مواد دفعی-ترشحی پروماستیگوت انگل لیشمانیا ماژوردر سلول های غدد لنفاوی موش balb/c

مقدمه: به دلیل وجود ایمنی محافظت کننده پس از بهبود از بیماری لیشمانیوز پوستی، امید به تولید واکسن محافظت کننده در این بیماری برای انسان وجود دارد. یکی از مواد پیشنهادی برای مطالعه واکسن لیشمانیا، مواد و ترکیبات دفعی-ترشحی انگل است. در این تحقیق تاثیر مواد دفعی-ترشحی انگل لیشمانیا ماژور بر الگوی تولید سایتوکاین ها در سلول های غده های لنفاوی موش کوچک آزمایشگاهی مورد مطالعه قرار گرفت.

مواد و روش ها: جهت ارزیابی پنج گروه موش balb/c (در هر گروه 12 سر) (گروه دریافت کننده آنتی ژن تام، آنتی ژن دفعی- ترشحی 24 ساعته، آنتی ژن دفعی- ترشحی صفر ساعته و ادجوانت، گروه شم بدون تزریق)، تحت چالش با پروماستیگوت لیشمانیا ماژور قرار گرفتند. در ماه دوم پس از ظهور زخم لیشمانیایی، سلول های غدد لنفاوی موش های گروه های مختلف جداسازی و کشت داده شد و 48 ساعت پس از چالش با مواد دفعی- ترشحی 24 ساعته، پروفایل سایتوکاینی آنها مورد سنجش قرار گرفت. نتایج: نتایج نشان داد که میزان il-10, il-4 در گروه دریافت کننده آنتی ژن تام، افزایش معنی داری در مقایسه با سایر گروه ها داشت. در صورتی که il-2 در سلول های موش های دریافت کننده آنتی ژن 24 ساعته افزایش معنی داری در مقایسه با سایر گروه نشان داد. همچنین ifn-γ در گروه دریافت کننده آنتی ژن تام و 24 ساعته افزایش معنی داری داشت. tnf-α نیز در گروه آنتی ژن تام افزایش معنی دار داشت، در صورتی که در گروه دریافت کننده آنتی ژن دفعی-ترشحی 24 ساعته کاهش معنی داری نسبت به گروه های دیگر نشان داد.

نتیجه گیری: مجموعه نتایج نشان دهنده الگوی تولید سایتوکاین th1 برای مواد دفعی ترشحی 24 ساعته و th2 برای آنتی ژن تام را داشت.