مقاومت آنتی بیوتیکی سویه های نایسریاگونوره آ جدا شده از مبتلایان به سوزاک

زمینه و هدف: در سال های اخیر مقاومت نایسریا گونوره آ در نتیجه مصرف وسیع و نامناسب آنتی بیوتیک ها مرتبا افزایش یافته و این امر در کنار نبود اطلاعات جامع از آخرین الگوهای مقاومت آنتی بیوتیکی و نحوه ایجاد و انتقال این مقاومت ها، درمان عفونت های ناشی از این باکتری را با مشکل روبرو ساخته است. این بررسی به منظور تعیین مقاومت آنتی بیوتیکی و تولید آنزیم پنی سیلیناز در سویه های گونوکوک جدا شده از بیماران مبتلا به سوزاک در زاهدان صورت گرفت.

مواد و روش کار: در این بررسی توصیفی مقطعی طی سال های 87-1384، 400 بیمار مشکوک از نظر ابتلا به سوزاک در زاهدان مورد بررسی قرار گرفتند. تشخیص توسط بررسی تاریخچه، معاینه بالینی، رنگ آمیزی گرم و کشت روی محیط تایر-مارتین صورت گرفت. آزمون حساسیت دارویی سویه های جدا شده در مقابل آنتی بیوتیک های مورد بررسی به روش انتشار دیسک انجام شد و تولید آنزیم پنی سیلیناز به روش اسیدومتریک در سویه های مقاوم به پنی سیلین بررسی گردید.

یافته ها: در 77 بیمار (%19.2) کشت مثبت گردید. میزان مقاومت به آنتی بیوتیک های مورد آزمایش چنین به دست آمد: پنی سیلین 79.2 درصد، سیپروفلوکساسین 53.2 درصد، سفتریاکسون 3.8 درصد، اسپکتینومایسین 2.5 درصد، سفیکسیم 12.9 درصد، کوتریموکسازول 93.5 درصد، تتراسیکلین 88.3 درصد و جنتامایسین 29.8 درصد؛ در ضمن درصد سویه های مقاوم به پنی سیلین، مولدآنزیم پنی سیلیناز بودند.

نتیجه گیری: سفتریاکسون، اسپکتینومایسین وسفیکسیم تنها آنتی بیوتیک هایی هستند که می توان از آن ها به عنوان داروهای انتخابی نام برد. کینولون ها که تا این اواخر به عنوان یک گروه آنتی بیوتیکی موثر محسوب می شدند به تدریج جایگاه خود را از دست داده اند. مقاومت در مقابل سایر آنتی بیوتیک ها به سرعت در حال گسترش است. لذا انجام آزمون های آزمایشگاهی و تعیین حداقل غلظت بازدارنده رشد و انجام تجربیات بالینی در فواصل معین در تشخیص بروز مقاومت نایسریا و درمان موفق و سریع عفونت های گونوکوکی در منطقه زاهدان بسیار حائز اهمیت می باشد.