مقایسه اثر اندانسترون - دگزامتازون، متوکلوپرامید- دگزامتازون و اندانسترون-نرمال سالین در کاهش تهوع و استفراغ بعد از جراحی گوش میانی

زمینه و هدف: با توجه به شیوع زیاد تهوع و استفراغ بعد از جراحی های گوش میانی و تداخل آن با بازسازی گوش پس از جراحی پیشگیری و درمان این عارضه ضروری به نظر می رسد. هدف از این مطالعه بررسی اثربخشی ترکیب های دارویی جدیدتر برای به حداقل رساندن میزان بروز تهوع و استفراغ بیماران بعد از جراحی گوش میانی است. مواد و روش کار: این کارآزمایی بالینی دوسوکور در سال 87-86 بر روی 111 بیمار 15 تا 45 ساله کلاس ii, i asa کاندید عمل جراحی الکتیو گوش میانی با بیهوشی عمومی، انجام شد. بیماران به صورت تصادفی در یکی از سه گروه دارویی (on, od, md) قرار گرفتند. نیم ساعت قبل از خاتمه عمل بیماران گروه on: اندانسترون (0.1mg.kg) و نرمال سالین (2cc%0.9)، گروه od: اندانسترون (0.1mg.kg) و دگزامتازون (0.15 mg.kg) و بیماران گروه md: دگزامتازون (0.15mg.kg) و متوکلوپرامید (0.15mg.kg) به صورت وریدی دریافت نمودند (حجم داروها در همه گروه ها یکسان بود). بیماران از نظر بروز تهوع و استفراغ، نیاز به تجویز داروی ضد استفراغ (متوکلوپرامید (0.15mg.kg و دوز دارو در ریکاوری، 6-1 ساعت اول، 12-6 ساعت و 24-12 ساعت اول بعد از عمل مورد ارزیابی قرار گرفتند و نتایج حاصله با نرم افزار spss 15 و آزمون های آماری کای–دو، t-test, anova آنالیز و p<0.05 معنی دار تلقی شد.

یافته ها: در بین سه گروه تفاوت آماری معنی داری از نظر سن و جنس دیده نشد. همچنین مشخص شد بین سه گروه در 24 ساعت اول بعد از عمل تفاوت معنی داری از نظر بروز تهوع و استفراغ وجود ندارد (p=0.271) اما در 6 ساعت اول پس از عمل میزان بروز تهوع و استفراغ در گروه (%21.6) md، و در گروه (%8.1) on و در گروه (%0) od تفاوت معنی دار داشت. (p=0.007) و به همین ترتیب تفاوت نیاز به متوکلوپرامید در 6 ساعت اول پس از عمل بین سه گروه معنی دار بود (p=0.007).

نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان می دهد که استفاده از ترکیب دارویی اندانسترون – دگزامتازون (od)، در 6 ساعت اول بعد از عمل کمترین میزان بروز تهوع و استفراغ و نیاز به درمان را به همراه داشته است ولی در بقیه ساعات پس از عمل از نظر بروز تهوع و استفراغ و نیاز به درمان تفاوت معنی داری بین سه گروه وجود نداشت.