ارتباط سطح سرمی منیزیم با رتبه ناتوانی در بیماران دچار سکته مغزی ایسکمیک

مقدمه: سکته های مغزی یکی از ناتوان کننده ترین حوادث در انسان هستند و باید به دنبال عواملی باشیم که بر وسعت ضایعه و میزان آسیب سلول عصبی پس از سکته مغزی و در نتیجه پیش آگهی و میزان توانایی بعدی بیماران تاثیر می گذارد. یکی از عوامل مطرح موثر در این زمینه منیزیم است.

هدف: تعیین ارتباط سطح منیزیم با رتبه ناتوانی در بیماران دچار سکته مغزی ایسکمیک در 72 ساعت اول و 1 هفته بعد از حادثه و تغییر آن در این فاصله زمانی.

مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی 67 بیمار مبتلا به سکته مغزی ایسکمیک در محدوده شریان مغزی میانی راست که کمتر از 6 ساعت از بروز حادثه در آنها  گذشته بود، شرکت کردند. سطح سرمی منیزیم بیماران در 6 ساعت اول پس از سکته مغزی اندازه گیری شده و رتبه ناتوانی آنها در 72 ساعت اول پس از حادثه و پس از یک هفته ثبت شد. سپس داده ها با استفاده از آزمون های repeated measure anova ,nominal regression و توسط نرم افزار spss نسخه 17 تجزیه و تحلیل شد.

نتایج: از 67 بیمار 61.20% مرد و 38.8% زن، با میانگین سنی 13.58±69.60 سال بودند. بین سطح سرمی منیزیم و رتبه ناتوانی بیماران در 72 ساعت اول و 1 هفته بعد از حادثه از نظر اماری رابطه معنی دار معکوس وجود داشت p) به ترتیب 0.000 و 0.002). اما بین سطح منیزیم و میزان تغییرات رتبه ناتوانی در این فاصله زمانی (1 هفته) ارتباط معنی داری وجود نداشت (p=0.513).

نتیجه گیری: اندازه گیری سطح سرمی منیزیم در ساعات اولیه بعد از سکته مغزی ایسکمیک پیشگویی کننده خوبی برای میزان بیماران در 72 ساعت اول و یک هفته بعد از وقوع حادثه است.