بررسی عیوب انکساری در بیماران بتا تالاسمی ماژور در استان قزوین

مقدمه: تالاسمی ماژور به علت ایجاد دفرمیته (کج و معوج شدن) استخوان ها بویژه در جمجمه  و نیز گرانباری آهن بدنبال فرآیند درمان، تاثیر سوئی بر چشم ها و بینایی اعمال می کند.

هدف: بررسی عیوب انکساری در بیماران بتاتالسمی ماژور در استان قزوین.

مواد و روش ها: 71 نفر از 115 بیمار دچار تالاسمی ماژور در استان قزوین که به کلینیک چشم بیمارستان بوعلی قزوین مراجعه کرده بودند، به عنوان نمونه انتخاب شده و مورد مطالعه قرار گرفتند. همچنین، 71 تن از مراجعان عادی که برای کنترل دید و تعیین شماره عینک و در همان گروه های سنی به بیمارستان بوعلی مراجعه کرده بودند، به صورت تصادفی انتخاب شدند. برای افراد هر دو گروه پرسشنامه هایی که بدین منظور تهیه شده بود تکمیل و سپس آزمایش های چشمی و اپتومتری بر آنان انجام شد. در پایان پرسشنامه ها و یافته ها با نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نتایج: سن بیماران مراجعه کننده بین 2 تا 29 با میانگین 5±16 سال بود. از این تعداد 37 نفر (52 درصد) زن و 34 درصد) مرد بودند. از 71 بیمار دچار تالاسمی، 48 نفر (67.6 درصد) دچار دوربینی، 18 مورد (25 درصد) نزدیک بینی و 10 مورد (7 درصد) سالم و از 71 بیمار عادی، 4 نفر (5.6 درصد) دوربین، 64 (90 درصد) نزدیک بین و 3 بیمار (4.3 درصد) سالم بودند. اختلاف دوربینی در دو گروه معنی دار بود(p<0.005).

نتیجه گیری: شیوع اختلال عیوب انکساری (دوربینی) در بیماران تالاسمی ماژور ناشی از تغییرات دفرمیتی حفره استخوان کره چشم و یا به علت اثرات توکسیک داروهای ضدآهن بود که در مقایسه بین دو گروه به چشم می خورد. این مطالعه نشانگر درگیری سیستم بینایی خصوصا به صورت دوربینی در بیماری تاللاسمی ماژور می باشد.