مقایسه مقدار نیروی لازم جهت عبور سه نخ دندان مختلف از ناحیه تماسهای بین دندانی

زمینه و هدف: اعمال نیروی زیاد جهت عبور نخ دندان از نواحی اینترپروگزیمال ممکن است باعث تروما و آزردگی لثه و نسوج نرم گردد. همچنین به نظر می رسد جنس نخ دندان در میزان نیروی لازم جهت عبور از تماسهای بین دندانی و پذیرش آن توسط بیماران مؤثر باشد. هدف از این مطالعه مقایسه مقدار نیروی لازم جهت عبور سه نخ دندان با جنسهای مختلف از تماسهای بین دندانی می باشد.

روش بررسی: در این مطالعه مداخله ای تجربی که در سی نفر با محدوده سنی 18-35 ساله انجام شد در هر نمونه از بین چهارده تماس بین دندانی (تماسهای بین او لین پرمولر یک طرف تا پرمولر طرف دیگر در فک بالا و پایین) سه نوع نخ دندان مینا و جی-یو- ام از جنس نایلون و اورال-بی از جنس polytetrafluoroethylene (ptfe) عبور داده شد و میزان نیروی لازم جهت عبور نخ دندانها توسط نیرو سنج مکانیکی اندازه گیری شد. روش اجرا در همه انواع نخها یکسان بود بدین ترتیب که نخهای دندان در یک نگهدارنده که به یک نیروسنج متصل گردیده بود قرار داده شدند. نیروی لازم برای عبور نخها برحسب نیوتن به ترتیب از تماس بین اولین پرمولر راست فک بالا و کانین مجاور آن و در جهت گردش عقربه های ساعت در چهارده تماس بین دندانی هر فرد اندازه گیری شد. جهت مقایسه میانگین میزان نیروی لازم جهت عبور نخ دندانهای مختلف از آزمونهای تحلیل واریانس یک طرفه و پس آزمون scheffe استفاده گردید.

یافته ها: نتایج این مطالعه نشان می دهد که میزان نیروی لازم جهت عبور نخ دندان اورال-بی از جنس ptfe به طور معنی داری کمتر از مینا و جی-یو-ام می باشد (به ترتیب 1.89 و 2.89 و 3.10 نیوتن- (p<0.05.

همچنین نیروی لازم جهت عبور هر کدام از نخ دندانها در تماسهای بین دندانی فک بالا به طور معنی داری کمتر از فک پایین (2.24 در مقابل 3.01 نیوتن- (p<0.05 می باشد.

نتیجه گیری: به نظر می رسد نخهایی با جنس ptfe به دلیل سهولت استفاده و نیاز به نیرویی کمتر جهت عبور از تماسهای بین دندانی بر نخهای دندانی از جنس نایلون ارجحیت دارد و استفاده از این نخها احتمال آزردگی و ایجاد شکاف در لثه را کاهش می دهد.