بررسی میزان همخوانی تشخیص بالینی و هیستوپاتولوژیکی در ضایعات جراحی شده دهان در شهر رشت سالهای 79-1381

زمینه و هدف: همخوانی و توافق تشخیصهای بالینی و پاتولوژیکی مبین صحت دیدگاه پزشک بالینی و جراح در تشخیص ضایعات و حائز اهمیت ویژه ای است. در این مطالعه همخوانی تشخیصهای بالینی و هیستوپاتولوژیک بررسی گردید تا بدین وسیله میزان هماهنگی و عدم هماهنگی آنها و ضعفهای موجود شناسایی شود.

روش بررسی: در یک مطالعه مقطعی کلیه پرونده های مربوط به ضایعات دهانی در بایگانی آزمایشگاه آسیب شناسی رازی شهر رشت در سالهای 79-1381 بررسی و اطلاعات موجود در پرونده ها شامل سن، جنس، محل ضایعه، تشخیص بالینی و هیستوپاتولوژیک و مشخصات و تخصص پزشک معالج ثبت گردید. سپس میزان همخوانی بین تشخیصهای بالینی و هیستوپاتولوژیک با استفاده از آزمون آماری kappa تجزیه و تحلیل شد.

یافته ها: تعداد 466 مورد پرونده دهانی ثبت گردید که در 81 مورد معادل 17.38% فاقد تشخیص بالینی بودند. دامنه حساسیت در این مطالعه از 40%-79% بوده است. بین میزان همخوانی با محل ضایعه و نوع تخصص جراح ارتباطی وجود نداشت. شایعترین ضایعات در گروه ضایعات واکنشی بافت نرم 22.1% بود. بیشترین درجه توافق بین تشخیصهای بالینی و هیستوپاتولوژیک در ضایعات پوستی مخاطی دهان (k=0.77) و پس از آن در ضایعات احتباسی بزاقی (k=0.72) مشاهده گردید، در حالی که ضایعات کیستیک (k=0.52) ضایعات واکنشی بافت نرم (k=0.52) و ضایعات عفونی (k=0.29) درجه توافق کمتری داشتند.

نتیجه گیری: با توجه به زیادی پرونده فاقد تشخیص بالینی و پایین بودن حساسیت در این مطالعه، ارزیابی علل و راهکارهای مناسب جهت برطرف کردن معضلات فوق از اهمیت ویژه ای برخوردار خواهد بود. همچنین بازنگری و دقت در علائم بالینی ضایعات کیستیک، واکنشی و عفونی به پزشکان معالج توصیه می شود.