گردشگری تالاب با مشارکت جامعه محلی

بحث از مشارکت در توسعه اجتماعی و اقتصادی بعد از دهه 1970 و در پی به ثمر نرسیدن بیشتر برنامه ها و طرح های توسعه ی سازمان های بین المللی در کشورهای در حال توسعه به میان آمده است (مهرابی، 1380). اگرچه مشارکت یکی از ارکان اساسی در توسعه پایدار محسوب می شود، اما تاکنون به عنوان راهکار عملی و موثر در توسعه، کمتر به آن پرداخته اند. (ازکیادایمانی، 1378). مروری بر وضعیت تالاب ها که زمانی بهترین تفرجگاه های ایران به شمار می رفتند نشان می دهد. بسیاری از آنها در اثر مدیریت غیر کارآ، تغییر کاربردی زمین های اطراف تالاب، سدسازی، صید و شکار غیرقانونی و صدور مجوزهای بیش از حد توان تحمل، کم آبی، خشک سالی و ... خشک شده و از بین رفته اند. شدت و ضعف معضلات تالاب بستگی به میزان نقش تالاب در تامین معاش مردم منطقه دارد. نبود اطلاعات علمی درباره تولیدات تالاب و نداشتن آگاهی از توان اکولوژیک آن سبب استفاده بیشتر از منابع تالاب شده و روند تخریب آن را تشدید می کند.