بررسی توسعه گردشگری روستایی (مطالعه موری: روستای گرمه از توابع خوروبیابانک)

گردشگری به عنوان یکی از مهم ترین صنایع جهان در دهه های اخیر رشد سریعی در توسعه اقتصادی جهان داشته است. از زمانی که روستاها با شهرها ارتباط برقرار کردند و نیازهای فراغتی در شهرها شکل گرفت مراجعه به محیط های طبیعی و گردشی روستایی صورت پذیرفت. گردشگری روستایی یکی از زمینه های نسبتا تازه در توسعه روستایی است که می تواند فرصت ها و امکاناتی را به ویژه برای اشتغال و درآمد روستایی فراهم سازد و نقش موثری در احیاء و نوسازی نواحی روستایی ایفا کند. نقش و اهمیت گردشگری در فرآیند توسعه روستایی در بسیاری از کشورها به اثبات رسیده است. هم اکنون گردشگری روستایی به عنوان صنعت بالقوه پایداری قلمداد می شود. توجه به این امر مهم در برنامه ها و طرح های توسعه روستایی به ویژه طرح های محلی اهمیت زیادی را طلب می کند. گردشگری روستایی امروزه یکی از مردمی ترین اشکال گردشگری محسوب می شود. به طور کلی در ایران و از جمله در روستای گرمه علی رغم برخورداری از جاذبه های متعدد، اقدامات مناسبی که بتواند موجبات توسعه نظام گردشگری و جلب رضایت گردشگران را فراهم آورد، صورت نگرفته است. بر این اساس، وضعیت منطقه مورد مطالعه از نظر شرایط مقصد و توان ها و جاذبه های موجود در مبدا مورد مطالعه قرار گرفت و طی آن اثبات گردید که روستای گرمه از جاذبه های بی شماری و بکری برای توسعه گردشگری برخوردار است ولی به دلیل عدم وجود امکاناتی در مراکز گردشگری موجود رنج می برد. به همین منظور در پژوهش حاضر سعی بر این است که علاوه بر اصول و مفاهیم گردشگری روستایی، با تکیه بر مطالعات کتابخانه ای و میدانی، با حضور در منطقه مورد مطالعه به معرفی پتانسیل ها و جاذبه های طبیعی-تاریخی و فرهنگی موجود در روستای گرمه از توابع شهرستان خور و بیابانک پرداخته شود و در پایان به ارائه راهکارهای گوناگون در اجرایی شدن طرح های گردشگری و زمینه سازی برای توسعه روستای گرمه اقدام شده است.