ارزیابی آسایش اقلیمی شیراز با استفاده از شاخص دمای موثر استاندارد

توسعه گردشگری در ارتباط با عوامل متعددی است. شناخت هر کدام از عوامل موثر بر آن منجر به رشد این صنعت خواهد شد. این پژوهش با هدف شناخت شرایط اقلیمی شیراز، به عنوان یک عامل تعیین کننده در موفقیت گردشگری انجام شد. به این منظور داده های روزانه متغییرهای جوی (دما، رطوبت نسبی، سرعت باد و ابرناکی) ایستگاه همدید شیراز طی دوره زمانی 1951 تا 2005 از سازمان هواشناسی کشور تهیه شد. از شاخص دمای موثر استاندارد ارزیابی و برآورد آسایش اقلیم گردشگری شیراز استفاده گردید. نتایج این پژوهش نشان داد که بر اساس این شاخص، بهترین زمان فعالیت گردشگری در شیراز فروردین، اردیبهشت و آبان ماه است. همچنین در نیمه سرد سال (مهرماه تا اسفندماه) شرایط آسایش اقلیمی چشمگیری وجود دارد. رخداد شرایط آسایش اقلیمی در نیمه سرد سال، بیانگر گرمی نسبی شهر شیراز است. حاکمیت شرایط گرم از خرداد تا پایان شهریور و عدم رخداد شرایط مطلوب اقلیمی در این زمان از دیگر نتایج این پژوهش است.