بررسی شیوع اختلالات اسکلتی-عضلانی در کمک پرستاران: یک مطالعه موردی در بیمارستانی از شمال خوزستان

اختلالات اسکلتی-عضلانی یکی از عوامل شایع آسیب های شغلی و ناتوان کننده در کشورهای صنعتی و کشورهای در حال توسعه است. حدود یک سوم جامعه کاری از اختلالات اسکلتی-عضلانی رنج می برند که علاوه بر به خطر انداختن سلامتی نیروی انسانی هزینه های جبران ناپذیری را بر اقتصادی جامعه تحمیل می نماید. شغل کمک پرستاری در بیمارستان به دلیل ماهیت کار، از جمله مشاغلی است که در آن اختلالات اسکلتی-عضلانی مرتبط با کار از شیوع بالایی برخوردار است. این پژوهش در سال 1392 در یکی از بیمارستان های شمال خوزستان به صورت یک مطالعه اپیدمیولوژیک توصیفی مقطعی طراحی و انجام شد. گروه هدف پرسنل مراقبت سلامتی بود که مستقیما با وظایف نگهداری بیمار در تماس بودند و بیش از یکسال سابقه کاری داشتند. پرسنل کمک پرستار مسئول انجام این وظایف بودند. این افراد در 9 بخش مختلف بیمارستان مشغول به کار بودند (آی سی یو، داخلی، سی سی یو، لیبر، اعصاب، جراحی مردان، جراحی زنان و زنان و زایمان). حجم نمونه نیز 60 نفر تعیین گردید. از پرسشنامه نوردیک جهت بررسی اختلالات اسکلتی- عضلانی استفاده شد که شامل اطلاعات فردی و اختلالات اسکلتی-عضلانی بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از رگرسیون لجستیک و نسبت شانس و آزمون کای دو استفاده شد. نتایج نشان داد حداکثر احساس ناراحتی مربوط به کمر (60 درصد) و پس از آن زانو (53.3 درصد)، گردن (41.7 درصد)، پشت (33 درصد) و ساق پا (30 درصد) به دست آمد. ارتباط بین کمر درد با عامل سن و سطح تحصیلات در کمک پرستاران، ارتباط معنی داری وجود داشت. با توجه به شیوع بالای اختلالات اسکلتی عضلانی در کمک پرستاران می بایستی تمهیدات لازم جهت انجام مداخلات ارگونومیکی مناسب و موثر اخذ شود. پیشنهاد می شود در راستای کاهش بلند کردن و جابجایی دستی بیماران تجهیزات مکانیکی خریداری و نصب شود.