مطالعه آزمایشگاهی بهبود توان تولید در مخازن گازی میعانی از طریق تزریق ترکیب شیمیایی جدید

تجمع میعانات تولید شده در مخزن به همراه درصد بالایی از آب در نزدیکی دهانه چاه تولیدی، منجر به کاهش تراوایی نسبی گاز می گردد. این تراوایی تابعی از درصد اشباع سیال، کشش سطحی، و خاصیت تر شوندگی بین میعانات و گاز مخزن می باشد. جلوگیری از کاهش توان بهره وری چاه که ناشی از کاهش فشار مخزن به زیر نقطه شبنم و تولید و تجمع میعانات در مخزن و اطراف چاه می باشد، از جمله اهداف نهایی این مقاله می باشد. هدف اصلی، ارزیابی احتمال افزایش تراوایی نسبی گاز در مغزه ها از طریق استفاده از surfactants(مواد فعال سطحی) جهت از بین بردن یا به حداقل رساندن توده میعانی انباشته شده در دهانه چاه می باشد. در این تحقیق از مغزه ماسه ای در حالت پایدار جهت محاسبه تراوایی نسبی گاز و میعانات گازی استفاده می کنیم. این مغزه مربود به میدان گازی میعانی می باشد که از یک لایه هتروژن مخزن نمونه برداری شده است.