فرآیندهای استریولیتوگرافی و کاربرد آن در پزشکی

استریولیتوگرافی، به عنوان یک فرایند چاپ سه بعدی، در سال 1987 در دیترویت امریکا معرفی و توسط شرکت d.systems در سال 1988 وارد بازار شد. استریولیتوگرافی نخستین روش توسعه یافته در نمونه سازی سریع است. این فرایند به دلیل دارا بودن همزمان دقت و سرعت، بیشترین سهم را در ایجاد قالب های پلاستیک و نمونه های ریخته گری در خلأ و سایر زمینه ها از میان شاخه های مختلف نمونه سازی سریع داراست. اگرچه استریولیتوگرافی قادر به تولید اشکال پیچیده هندسی در کوتاه ترین زمان است که در روش های ماشینی قدیمی غیرممکن است. استحکام فیزیکی نمونه های ساخته شده با استفاده از این روش، در مقایسه با روش های متداول ماشینکاری، هنوز به مقدار مطلوب نرسیده است که همین کاربردهای این روش را محدود می کند. به همین دلیل استفاده از این روش در زمینه ی پزشکی که مستلزم دقت و استحکام فیزیکی بسیار دقیقی است با چالش جدی روبرو است. این مقاله تلاش می کند که با تحلیل و مقایسه تعدادی از پژوهش هایی که تاکنون در این زمینه انجام شده چالش مذکور یعنی استحکام نامطلوب در روش استریولیتوگرافی را برطرف سازد.