میراث فرهنگی و جاذبه های گردشگری در توسعه گردشگری (نمونه موردی شهرستان اهواز)

مکانهای باستانی و تاریخی به عنوان مکانهای اجتماعی و فرهنگی زیستگاه جماعتی از مردم در سده های گذشته بوده است که دارای هویت تاریخی، جغرافیایی و فرهنگی مخصوص بخود می باشد. کشور ما ایران، علیرقم قرار گرفتن در زمره کشورهایی که از لحاظ وجود آثار باستانی و جاذبه های طبیعی و فرهنگی، ظرفیتهای گردشگری و هم چنین وجود صنایع دستی به واسطه پیشینه تمدنی و باستانی، بسیار غنی بوده اما در جذب گردشگر با موانع و دشواریهای بسیار مواجه است. و با برخورداری از تاریخ و تمدنی کهن وغنی، چندان نتوانسته در امر گردشگری میراث موفق عمل کند. درهمین راستا مقاله حاضر بحث، نقش میراث فرهنگی و جاذبه های گردشگری در توسعه گردشگری با تأکید بر جاذبه های گردشگری و میراث درشهرستان اهواز را هدف خود قرار داده است. این مقاله به لحا روش توصیفی اکتشافی است و از روش های اسنادی کتابخانهای و اینترنتی به منظور جمع آوری اطلاعات تحقیق استفاده گردیده است. نتیجه حاکی از آن است که تبلیغات نامناسب، ناشناخته بودن آثار و جاذبه ها و عدم محافظ از سایتهای تاریخی از دلایل عدم توسعه گردشگری در شهرستان اهواز است.