بررسی تاثیر طب فشاری با مچ بند بر تهوع و استفراغ حاملگی

زمینه و هدف: با توجه به شیوع تهوع و استفراغ حاملگی nvp(nausea and vomiting of pregnancy) و عوارض شناخته شده آن و گزارشات مبنی بر اثر درمانی طب فشاری بر nvp، این مطالعه با هدف تعیین اثر طب فشاری با مچ بند بر تهوع و استفراغ حاملگی در درمانگاه های شهر اردبیل، سال 1384 انجام گرفت.

روش کار: این تحقیق به روش کارآزمایی بالینی یکسو کور روی 75 نفر خانم مبتلا به nvp انجام شد. زنان شرکت کننده واجد شرایط پس از همسان سازی از نظر شدت تهوع و استفراغ و سن حاملگی، بطور تصادفی در سه گروه 25 نفری مورد، دارونما و شاهد قرار گرفتند. گروه ها شامل گروه مورد، مچ بند با دکمه فشاری به نقطه پ-6، گروه دارونما، مچ بند بدون فشار به نقطه پ-6 و گروه شاهد بدون مداخله بودند. علایم تهوع و استفراغ با استفاده از پرسشنامه دو بار در روز به مدت 6 روز سنجیده شد. در سه روز اول هر سه گروه بطور یکسان و بدون مداخل هو در سه روز دوم با درمان، دارونما و یا بدون مداخله پرسشنامه ها را تکمیل نمودند. علایم nvp در روزهای قبل از درمان و طول دوره درمان ثبت و مقایسه دو به آزمون های آنالیز واریانس و ویلکاکسون و توکی و کروسکال والیس تجزیه و تحلیل آماری شد.

یافته ها: میانگین سنی زنان شرکت کننده گروه های (مورد 3.92±24.3، دارونما 4.32±24.9 و شاهد 3.38±25.4 سال) سن بارداری گروه های (مورد 2.84±12.4، دارونما 3.19±12.9 و شاهد 2.81± 12.4 هفته) تعداد حاملگی گروه های (مودر 1.7، دارونما 1.6 و شاهد1.4 دفعه)، سطح تحصیلات، شغل، تعداد زایمان و نحوه رعایت رژیم غذایی بین گروه های مطالعه تفاوت آماری معنی داری نداشتند. میانگین نمره شدت تهوع گروه مورد از 18.61± 25.1 به 11.06±12.0، گروه دارونما از 14.67±22.8 به 12.31±16.1 و گروه شاهد از 7.48±16.3 به 8.92±17.5 تغییر یافت. میانگین دفعات استفراغ گروه مورد از 3.33± 3.1 به 1.66±1.5، گروه دارونما از 4.30±3.1 به 3.68±1.9 و گروه شاهد از 2.28±1.2 به 1.44±1.4 رسید. تفاوت میانگین نمره شدت تهوع قبل و طول دوره درمان در گروه مورد بیشتر از گروه دارونما (0.043p<) و در گروه دارونما بیشتر از گروه شاهد بود (0.009p<). تفاوت میانگین دفعات استفراغ در گروه مورد و دارونما بیشتر از گروه شاهد (0.009p<) ولی تفاوت بین گروه های مورد و دارونما معنی دار نبود.

نتیجه گیری: مچ بند با دکمه فشاری در کاهش شدت تهوع نسبت به دارونماو شاهد موثر بود. مچ بند فشاری در کاهش دفعات استفراغ نسبت به گروه دارونما بی اثر ولی نسبت به گروه شاهدموثر بود. بنابراین مچ بند بدون فشار به نقطه پ-6 در کاهش علایم nvp موثر بوده ولی تاثیر آن به اندازه مچ بند فشاری با فشار به نقطه پ-6 نیست. با توجه به شایع بودن nvp و عوارض مصرف داروهاو موثر بودن طب فشاری، استفاده از مچ بند در خانم های مبتلا به nvp پیشنهاد می گردد.