نقش محور هیپوتالاموس –هیپوفیز- آدرنال بر اثرات ضد التهابی تری فلوپرازین در موش صحرایی نر

زمینه و هدف: در مطالعات قبلی بیان شده است که داروی تری فلوپرازین دارای اثر ضد التهابی است. در مطالعه حاضر به منظور تعیین مکانیسم احتمالی اثر ضدالتهابی این دارو، نقش محور هیپوتالاموس-هیپوفیز- آدرنال در اثرات ضد التهابی داروی تری فلوپزازین بررسی شد.

مواد و روش ها: این مطالعه تجربی بر روی 100 سر موش صحرایی نر بالغ انجام شد. با تزریق 0.1 میلی لیتر از محلول 0.5 درصد کاراگینین به کف پنجه چپ، خیز التهابی ایجاد شد. موش ها به طور تصادفی به سه گروه کلی کنترل، آدرنالکتومی شده و دریافت کننده مهارگر (corticotropin-releasing hormone) crh تقسیم شدند. آدرنالکتومی به صورت دو طرفه انجام شد و یک هفته پس از عمل حیوان ها تحت آزمایش قرار گرفتند. مهارگر crh با دوز 20 میکروگرم درهر موش به صورت داخل بطنی تزریق شد. تری فلوپرازین (دوزهای 0.2 و 8 میلی گرم بر کیلوگرم) به صورت داخل صفاقی تزریق گردید. چهار ساعت بعد از تزریق دارو، میزان خیز التهابی از طریق اندازه گیری تغییرات حجم و محتوای رنگ آبی ایوانز در پنجه ملتهب تعیین گردید. هم چنین غلظت سرمی acth و پرولاکتین نیز اندازه گیری شد.

یافته ها: دوزهای دارو در هر دو گروه کنترل و آدرنالکتومی شده، اثرات مهاری بر روی افزایش حجم و محتوای رنگ در پنجه داشتند به طوری که به ترتیب به میزان 38% و 65% در گروه های کنترل و آدرنالکتومی افزایش حجم پنجه ناشی از تزریق کاراگینین مهار شد. هم چنین محتوای رنگ آبی ایوانز در گروه های فوق به ترتیب به میزان 60% و 20% مهار شد. در گروه دریافت کننده مهارگر crh، دوزهای مختلف دارو افزایش حجم پنجه را به میزان 50% مهار کردند، اگر چه اثر مهاری معنی داری را بر محتوای رنگ آبی ایوانز نداشتند. آدرنالکتومی باعث افزایش غلظت سرمی acth به میزان 9 برابر نسبت به گروه کنترلشد و این افزایش به میزان 82% توسط هر دو دوز تری فلوپرازین مهار شد. غلظت سرمی پرولاکتین تحت تاثیر آدرنالکتومی قرار نگرفت.

نتیجه گیری: این نتایج پیشنهادمی کند که اثرات ضد التهابی تری فلوپرازین در حیوان های آدرنالکتومی شده و گروه دریافت کننده مهارگر crh وجود دارد، بنابراین به نظر می رسد که داروی مورد نظر اثرات ضد التهاب خود را مستقل از عملکرد محور هیپوتالاموس- هیپوفیز- آدرنال اعمال می کند.