ارتباط تعادل با استقلال در فعالیت های روزمره زندگی بیماران سکته مغزی مراجعه کننده به مراکز کار درمانی تهران در سال 1381

زمینه و هدف: توانایی حفظ تعادل از ضروریات انجام فعالیت های روزمره زندگی است. هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط تعادل با استقلال در فعالیت های روزمره زندگی بیماران مبتلا به سکته مغزی در شهر تهران در فاصله زمانی بین 24-6 ماه پس از بروز سکته مغزی می باشد.

مواد و روش ها: این مطالعه به روش مقطعی می باشد. از بین مراجعه کنندگان به بخش های کار درمانی، 45 بیمار سکته مغزی واجد شرایط پژوهش به صورت تصادفی ساده مورد بررسی قرار گرفتند. وضعیت تعادل حرکتی این بیماران با شاخص تعادل برگ و فعالیت های روزمره زندگی با شاخص بارتل ارزیابی شد. نتایج با استفاده از آزمون آماری همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته ها: میانگین سنی 45 بیمار سکته مغزی (23 زن و 22 مرد) مورد مطالعه 12.79±55.71 بود. از نظر سطح استقلال در فعالیت های روزمره زندگی، 53.4% از بیماران در گروه استقلال جزئی و 64.4% دارای توانمندی تعادل حرکتی در سطح خوب بودند. نتایج میزان همبستگی بین تعادل و استقلال در فعالیت های روزمره زندگی در بیماران مورد مطالعه را 0.762r= نشان داد که از نظر آماری معنی دار است (0.05p<). هم چنین در بررسی تعادل در وضعیت های مختلف، بین تعادل در وضعیت نشسته با استقلال در فعالیت های روزمره زندگی ارتباط معنی دار نبود و بین تعادل در وضعیت ایستاده ثابت و ایستاده بدون تکیه گاه همراه با جابجایی و استقلال در زندگی ارتباط معنی داری وجود داشت.

نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر، تعادل به عنوان عاملی موثر در استقلال فعالیت های روزمره زندگی بیماران سکته مغزی مطرح می باشد. انجام اقدامات درمانی به موقع و به منظور بهبود تعادل به ویژه تعادل در وضعیت های مختلف و همراه با جابه جایی و در حال حرکت، شاید بتواند موجب ارتقاء سطح استقلال در فعالیت های روزمره زندگی که از نیازهای ضروری هر فرد می باشد، گردد.