بررسی تشبیه و انواع آن در اشعار نادر نادرپور

تشبیه، عادّی ترین و ساده ترین صورت خیالی است و یکی از راه های تجسّم بخشیدن به تخیّلات شاعر است. تشبیه از شگردها و ترفندهای زیبایی آفرینی در متن است که در فنّ بیان از آن بحث می شود. شاعر به کمک فنّ تشبیه، با طبیعت و ماورای آن ارتباط برقرار می کند، هم چنین نوع بهره گیری شاعر از ارکان تشبیه (مشبه و مشبه به) تا اندازه ای بیانگر دیدگاه و آبشخورهای فکری و هنری اوست و اغلب موضوعاتی که در پیرامون شاعر رخ می دهد، یا در ذهن وی حضور دارد، می تواند در خلق تشبیهات هنری شعرش مؤثر باشد. با بررسی ساختار زیبایی شناسی و ویژگی های بلاغی تشبیه در اشعار نادر نادرپور، زوایای مختلف تشبیه در چارچوب بلاغت زبان فارسی که شاعر از آن ها در اشعارش بهره برده است، آشکار خواهد شد و میزان بهره گیری نادرپور از انواع مختلف تشبیه که در دسته بندی علم بلاغت سنّتی جای می گیرد، مشخص می شود. در پژوهش حاضر به بررسی نوآوری های نادرپور و هنر آفرینی شاعر در خلق تشبیهات تازه و بدیع به شیوه ی توصیفی و تحلیلی پرداخته شده است.