بررسی رابطه ی منبع کنترل، شادکامی، خودتنظیمی با اضطراب امتحان در دانش آموزان مقطع دبیرستان (دوره دوم) شهرستان ثلاث باباجانی در سال تحصیلی 96-1395

هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین منبع کنترل، شادکامی، خودتنظیمی و اضطراب امتحان در دانش آموزان مقطع متوسطه (دوره دوم) شهرستان ثلاث باباجانی بود. جامعه ی آماری این پژوهش را تمامی دانش آموزان پسر و دختر دوره ی دوم دبیرستان، جمعا 1007 نفر، که در سال تحصیلی 96-1395 در دبیرستان های شهرستان ثلاث باباجانی مشغول به تحصیل بوده ند تشکیل می دهد. از بین جامعه ی آماری به شیوه ی نمونه گیری خوشه ای و با استفاده از جدول نمونه گیری مورگان اندازه نمونه مورد مطالعه 180 نفرتعیین شده است و به نسبت تعداد دختران و پسران، 116 پسر و 64دختر به پرسشنامه های پژوهش پاسخ دادند. ابزارهای این پژوهش شامل پرسشنامه شادکامی آکسفورد و پرسشنامه منبع کنترل (درونی و بیرونی) راتر و پرسشنامه خود تنظیمی میلر وبراون و پرسشنامه اضطراب امتحان ساراسون است. روش تحقیق این پژوهش از نوع همبستگی - توصیفی بود و برای آزمون فرضیه ها از ضریب همبستگی اسپیرمن و رگرسیون گام به گام استفاده شد. نتایج نشان داد که در دانش آموزان دختر و پسر رابطه معنادار و مثبتی بین اضطراب امتحان و منبع کنترل و رابطه معنادار و منفی بین شادکامی و خود تنظیمی با اضطراب امتحان  وجود دارد. بطوری که هر قدر فرد از شادکامی بالاتری برخوردار باشد و منبع کنترل او درونی تر باشد و از راهبردهای خود تنظیمی بهتری برخوردار باشد از اضطراب امتحان کمتری برخوردار خواهد بود. در جهت پیش بینی متغیر اضطراب امتحان، ابتدا شادکامی و سپس منبع کنترل و درنهایت خود تنظیمی دارای اهمیت می باشد.