اثر مایکوفنولات موفتیل به همراه پردنیزولون خوراکی در درمان موارد جدید نفریت لوپوسی

مقدمه: بیماری لوپوس به عنوان نمونه یک بیماری اتوایمون و فراگیر عامل یک تا سه درصد موارد نارسایی انتهائی عملکرد کلیه می باشد. مایکوفنولات موفتیل یک داروی ایمنوساپرسور است که به صورت اختصاصی باعث مهار فعالیت لنفوسیت ها و سلول های مزانژیال کلیه می شود. ما در این مطالعه اثر داروی فوق به همراه پردنیزولون را بر درمان نفریت لوپوسی بررسی کردیم.

روش کار: در این مطالعه آینده نگر 12 بیمار با انواع مختلف پاتولوژی نفریت لوپوسی با مایکوفنولات موفتیل به همراه پردنیزولون به مدت 6 ماه تحت درمان قرار گرفته اند. دوز مایکوفنولات موفتیل 2 گرم روزانه تعیین شد. همه این بیماران موارد جدید نفریت لوپوسی بودند. تعداد 5 نفر کلاس ivو 2 نفر کلاس v درگیری کلیوی لوپوسی داشتند. در 11 بیماری که دوره درمان را به اتمام رساندند. پاسخ به درمان بر اساس تغییرات میزان پروتئین در ادرار، عملکرد کلیوی و مارکرهای سرولوژیک فعالیت بیماری، ماهیانه در کلینیک روماتولوژی بیمارستان شریعتی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران ارزیابی شد. نتایج با استفاده از آزمون های آماری ویلکاکسون و کروسکال والیس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نتایج: کراتینین سرم در 8 بیمار (72%) کاهش یافته و در سه بیمار دیگر نیز کمتر از 33% افزایش نشان می داد. میزان پروتئین در ادرار در 9 بیمار پس از درمان کاهش یافت و  antidsdnaدر 5 بیمار منفی شد. سطح کمپلمان در همه بیماران نرمال شده بود  systemic lupus erythematosus disease activity index (sledai) در 10 نفر کاهش یافت. به طور کلی بهبود کامل در 45.6% و عدم بهبود در 36.18% و بهبود نسبی در 18% ملاحظه شد به عبارت دیگر مجموع بهبودی کامل و نسبی برابر 82% بود.

نتیجه گیری: مایکوفنولات موفتیل ممکن است یک جایگزین مناسب برای درمان نفریت لوپوسی با روش کلاسیک تجویز سیکلو فسفاماید وریدی و پردنیزولو نباشد. این دارو به خوبی توانسته بیماری نفریت لوپوسی را هم از نظرآزمایشگاهی و هم از لحاظ بالینی در این گروه از بیماران کنترل کند. عوارض جانبی به خصوص عفونت ها کماکان عامل محدود کننده اصلی محسوب می شود. مطالعات کنترل شده در آینده برای تأیید قطعی تر نتایج این مطالعه لازم خواهد بود.