سرواپیدمیولوژی عفونت های همزمان با hdv در شمال شرقی ایران

مقدمه: ویروس هپاتیت (hbv) b شایع ترین علت هپاتیت مزمن در ایران می باشد ولی در خصوص شیوع هپاتیت (hdv)d حداقل در شمال شرقی ایران اطلاعات زیادی در دسترس نیست. هدف این مطالعه تعیین شیوع نسبی hdv در مبتلایان به هپاتیت مزمن b، عوامل خطر ابتلاء به hdvو  عفونت همزمان hdv و هپاتیت c روی hbv می باشد.

روش کار: این مطالعه به روش توصیفی - تحلیلی بر 350 بیمار ناقل مزمن  hbvاز مهرماه 83 تا مهرماه 84 در بیمارستان امام رضا (ع) انجام شد. بیماران به دو گروه ناقلین مزمن غیرفعال و بیماران مزمن کبدی (هپاتیت مزمن و سیروز کبدی) تقسیم شدند. hdv ab توسط تست الیزا در سرم بیماران بررسی شد، و بیماران hdv مثبت از نظر عوامل خطر و عفونت همزمان با  hcv توسط الیزا بررسی شدند و برای موارد  anti- hcv مثبت immunoblot assay انجام شد. سپس عوامل خطر و عفونت های همزمان در بیماران  hdv مثبت با بیماران hdv منفی مقایسه شدند.

نتایج: شیوع کلی  hdvدر مبتلایان به هپاتیت مزمن b 10% (35.350) تعیین شد، شیوع  hdv در بیماران مزمن کبدی (هپاتیت مزمن و سیروز ) 14.2% (28.197) و در ناقلین غیرفعال 4.5% (7.153) بود. در بین عوامل خطر بررسی شده بیش ترین عامل خطر سابقه فامیلی مثبت و بعد دریافت خون بود. در گروه hdvمنفی ها  2.8% بیماران (1.35) عفونت دوگانه با hbv و hcv داشتند و در گروه hdv مثبت ها 2.8% از  بیماران (1.35) عفونت سه گانه با  hcv, hdv, hbv داشتند.

نتیجه گیری: در این منطقه از کشورمان hdvدر بیماران سیروتیک و هپاتیت مزمن از شیوع متوسطی برخوردار بوده و بررسی آن در ا ین بیماران توصیه می شود. عفونت همزمان با hcvاز شیوع بالایی برخوردار نبوده و به جز در افراد پرخطر نیاز به بررسی ندارد.