آنالیز حساسیت تبخیر-تعرق گیاه مرجع به متغیرهای هواشناسی (مطالعه موردی: ایستگاه سینوپتیک مشهد)

تبخیر- تعرق مرجع یکی از اجزای مهم چرخه هیدرولوژی است. ضرایب حساسیت فصلی و سالانه تبخیر- تعرق مرجع الگوهای پنمن- مونتیث- فائو 56، هارگریوز- سامانی و پریستلی- تیلور نسبت به متغیرهای هواشناسی درایستگاه سیتوپتیک مشهد با اقلیم معتدل و خشک محاسبه شد و پارامترهای ورودی به الگوهای تبخیر- تعرق مرجع شامل دمای حداقل، دمای حداکثر، رطوبت نسبی حداقل، رطوبت نسبی حداکثر، سرعت باد و سرعت آفتابی در بازه 20± در دوره آماری 1997-2013 به صورت روزانه با استفاده از روش مونت- کارلو به صورت همزمان شبیه سازی و تغییر داده شد. سپس حساسیت الگوهای برآورد تبخیر- تعرق مرجع به تغییر همزمان متغیرهای هواشناسی ارزیابی شد. نتایج نشان داد الگوی پنمن-موننیث- فائو 56 بیش ترین حساسیت را به دمای حداکثر و بعد از آن به سرعت باد، رطوبت نسبی حداقل دارد. در پاییز و زمستان این الگو به رطوبت نسبی حداقل و در بهار و تابستان به دمای حداکثر حساس تر است. آنالیز حساسیت الگوی هارگریوز- سامانی نشان داد این الگو به دمای حداکثر حساس تر است. هم چنین در تابستان حساسیت الگو نسبت به این متغیر بیشتر از فصول دیگر می باشد. تحلیل حساسیت الگوی پریستلی- تیلور نشان داد این الگو به ساعات آفتابی و بعد از آن به رطوبت نسبی حداکثر حساس تر است. نتایج تغییر همزمان متغیرهای هواشناسی با مونت- کارلو حاکی از آن است که حساسیت الگوی پریستلی- تیلور به تغییر پارامترهای ورودی بیشتر است. هم چنین حساسیت تمامی الگوها به تغییر همزمان متغیرها در فصل تابستان بیشتر از فصول دیگرمی باشد.