بررسی تأثیر دعا بر بینش نیایشگر از نظر شیعه و کاتولیک

دعا در دو مذهب شیعه و کاتولیک چنان مورد اهمیت است که از آن در شیعه به مخّ عبادت و در کاتولیک به حامل سرّ عظیم و درگاه عبادت تعبیر میشود. اهمیت دعا در این دو مذهب و آثار سازنده آن و نقش مهم بینش و معرفت در نیل به کمال از سویی و اهمیت بحث تطبیقی بین این دو مذهب نویسنده را بر آن داشت که به بررسی تأثیر دعا بر معرفت که یکی از ساحت های وجودی بشر است ازنظر شیعه و کاتولیک پرداخته و وجوه تشابه و تمایز بین آن ها را بیان نماید. روش بحث توصیفی-تحلیلی است. دعای شیعه خواندن خدا و میل و رغبت به اوست. دعای کاتولیک صعود ذهن به سوی خدا و طلب امور خیر است. دعا با تأثیر بر معرفت و بینش انسان زمینه ساز نیل به کمال است. توجه و کمک به شناخت خداوند، خودشناسی، شناخت منجی، ظهور او و معاد از جمله وجوه اشتراک، و محوریت معرفت بخشی روح القدس در ضمن دعای مسیح، غلبه جنبه اعطایی بودن معرفت، تأکید بر معرفت تلیثی، القا و تأیید باور گناه ذاتی انسان و باور به فدا و نجات توسط عیسی در دعای کاتولیک؛ و تمرکز بر معرفت بخشی از طریق محتوا و غلبه جنبه اکتسابی بودن معرفت، تأکید بر معرفت توحیدی، شناخت انسان کامل، تأکید بر عبودیت انسان و تأکید بر نجات به وسیله ایمان، عمل صالح و جلب رحمت الهی در دعای شیعه از جمله موارد تمایز تأثیر دعای شیعه و کاتولیک در بینش نیایشگر است.