بررسی و تعیین مکانیسم جذب فلزات سنگین نیکل و کادمیم توسط بیوجاذب با استفاده از مدل های ایزوترم لانگمویر و فرندلیچ

در دهه های گذشته ورود الاینده ها با منشاء انسانی مانند فلزات سنگین به داخل محیط های دریایی افزایش زیادی یافته است که به عنوان یک خطر جدی برای حیات محیط های آبی به شمار می آید. جذب زیستی به کمک جلبک ها، روشی کارآمد و مقرون به صرفه برای حذف فلزات سمی و سنگین از محلول های آبی است. این مطالعه با هدف بررسی استفاده از جلبک ساراگوسوم پیرولیز شده در جذب فلزات سنگین کادمیوم و نیکل از محیط آبی انجام شده است. برای بررسی مدل های همدمایی در این مطالعه شرایط بهینه جذب مورد بررسی قرار گرفت که شامل دمای 25^oc و ph=8 هم چنین بررسی دو مدل لانگمویر و فرلندیچ در 5 غلظت 0.5، 1.5، 2 و 2.5 در محلول 100 میلی لیتری از پیش ساخته شده صورت گرفت. در این مطالعه ایزوترم های لانگمویر و فرندلیچ در شرایط بهینه جذب مورد بررسی قرار گرفتند که نتایج نشان داد مدل مورد نظر با ایزوترم لانگمویر برای نیکل و ایزوترم فرندلیچ برای کادمیوم مطابقت بیشتری داشت. در مجموع نتایج نشان دادند که جلبک ساراگوسوم پیرولیز شده جاذب مناسبی برای حذف یون های نیکل و کادمیوم از محلول آبی است.