مقایسه سبکی در منشآت خاقانی و نامه های فارسی رشید و طواط (لایه های واژگانی، نحوی، بلاغی و ایدئولوژیک)

سبک شناسی لایه ای ابزار کارآمدیست که برای شناسایی رابطه قدرتمند زبانی و ذهنی نویسنده و پیوند آن با اندیشه و ایدئولوژی پنهان او در سایه آرایه های مجاز زبانی و دستوری موجود در متن. با شناخت سبک کلان لایه ها و لایه های کوچکتری که در دل آن هاست، می توان به تحلیل و شناخت دقیقتر متن مورد بررسی، و مسائل مهم و برجسته دوران زندگی نویسنده و چگونگی الگو و ساختار نوشتاری آن دست یافت. هدف این مقاله، مقایسه سبک شناسی لایه های واژگانی، نحوی، بلاغی و ایدئولوژیکی منشآت خاقانی و نامه های رشید و طواط است، این بررسی به شیوه تحلیلی- توصیفی و با تقسیم لایه های کلان به لایه های خرد و تجزیه و تحلیل آن صورت گرفته است. نتیجه بررسی، کاربرد موسیقی درونی متن، استفاده از واژه های انتزاعی و نشاندار و برجسته سازی کلام، استفاده خلاقانه از عناصرزبانی )تشبیه، استعاره، مجاز و کنایه)، اخلاق محوری و تصویرسازی و مفهوم گرایی در منشات خاقانی و رشید و طواط را به عنوان مشخصه اصلی سبک نویسنده نشان می دهد.