بررسی تاثیر استفاده از آکروتایل در پایداری و معماری اکولوژیک مناطق معتدل و مرطوب ایران (نمونه موردی استان مازندران)

به طور کلی اقلیم یک منطقه در معماری آن منطقه نقش اساسی و تعیین کننده ای را ایفا می کند به گونه ای که با در نظر گرفتن آن در معماری می توان کاهش قابل توجهی را در مصرف انرژی ساختمان ها مشاهده کرد. انسان عصر مدرن با شعار "سلطه بر طبیعت" بحران های توسعه را بیش از پیش دامن زد. شهرهای ما، تکنولوژی و معماری ما، این فریب را در ذهن ایجاد می کند که در حال کنترل طبیعت هستیم و این در حالی است که خود در کنترل طبیعت و جزیی از آن هستیم. در گذشته تاثیر این امر در معماری ایرانی و در مناطق مختلف ایران با اقلیم های متفاوت به وضوح قابل مشاهده می باشد. در شمال، جنوب، شرق، غرب و مرکز ایران اقلیم بر نحوه جهت گیری، فرم ساختمان ها، نوع مصالح، نوع ساختار شهری و حتی ابعاد بازشوها تاثیرگذار بوده و باعث کاهش مصرف انرژی های تجدیدناپذیر بوده است. این امر باعث به وجود آمدن معماری بومی و پایدار و به طور کلی معماری سازگار با اقلیم در مناطق معتدل و مرطوب ایران و به خصوص منطقه مازندران شده بود. روش هایی که امروزه می توان با در نظر گرفتن آن ها در معماری مدرن به پیشرفت مطلوبی در حوزه انرژی و معماری اکولوژیک دست یافت. به طور خاص می توان به جایگزینی مصالح جدید سقف ها با مصالح گذشته آن ها اشاره کرد که آکروتایل یکی از این مصالح است. این ماده نسبت به مصالح قدیمی تر مانند سفال، چوب، توفال و سایر مصالح مزایایی دارد که هزینه بیشتر آن را توجیح می کند. از ویژگی های آکروتایل می توان به: 1- آسان بودن گردش هوا 2- قابلیت ضد آب بودن 3-سبک بودن 4-عاری از مواد خطرناک بودن 5-عایق حرارت و صوت بودن اشاره کرد. این ماده در استان مازندران در دسترس می باشد و می توان از آن در ساختمان های جدید بهره برد و هزینه بیش تر آن نسبت به مصالح سنتی در بلند مدت قابل توجیح می باشد.