بررسی ارتباط بین حافظه، یادگیری و هیپوکامپ و راه های تقویت و بهبود آن ها

تاکنون تعریف های بسیاری درباره ی یادگیری و حافظه ارائه شده است که اکثر آن ها یادگیری را به عنوان پدیده ای روانشناختی و رفتاری معرفی می کنند. طبق یک تعریف، یادگیری عبارت است از فرایند تغییرات نسبتاً پایدار در رفتار فرد که براثر تجربه کسب می شود. در تعریف دیگری گفته شده است که یادگیری عبارت است از دریافت و کسب دانش درباره ی محیط پیرامون و حافظه نیز عبارت است از حفظ و انبارکردن دانش مورد نظر. به طور کلی هرگاه موجود زنده ای عمل جدیدی را انجام دهد، می گوییم یادگیری اتفاق افتاده است. یادگیری و حافظه ارتباط نزدیکی با یکدیگر دارند. به عبارتی آن چه آموخته می شود باید حفظ و انبار شود و با یادگیری های گذشته پیوند بگیرد تا بتواند در آینده به عمل درآید. در غیر این صورت زندگی ما متشکل از تجربه های گذرا و بی فایده ای می شد که پیوندی بین شان وجود نداشت. حال در این مقاله ابتدا با روش کتابخانه ای و مروری به تشریح معنای حافظه، انواع (از جمله بلند مدت و کوتاه مدت و حسی و توضیح هرکدام و مقایسه شان با هم)، مراحل (دریافت، اندوزش و بازیابی)، مدل های شناختی و فراخنای حافظه و سپس به بررسی تعریف، مکاتب، سبک های یادگیری، هیپوکامپ، آناتومی یادگیری و حافظه می پردازیم. سرانجام نقش هیپوکامپ در حافظه و یادگیری و راه های تقویت حافظه و بهبود یادگیری را بیان می کنیم. و به این نتیجه می رسیم که می توان یادگیری و حافظه را به عنوان تغییری در انتقالات سیناپسی معرفی کرد، آن دو را مکمل همدیگر دانست و با به کار بردن تکنیک های تقویت حافظه می توان سرعت زوال تدریجی را کاهش داد.