شبیه سازی اثر درصد فاز تقویت کننده، اندازه دانه و تخلخل بر میزان عبور نانوکامپوزیت یگ-آلومینا بر اساس نظریه rgd

شبیه سازی رفتار نانوکامپوزیت های اپتیکی برای دست یابی به پارامترهای بهینه در ساخت آن ها مسئله ای بسیار حائز اهمیت است. پارامترهایی مانند درصد فاز تقویت کننده، اندازه ی دانه های فاز زمینه و فاز تقویت کننده و هم چنین اندازه و درصد تخلخل ها، از جمله عواملی هستند که بر میزان عبور بسیار تاثیرگذار می باشند. در این پژوهش ابتدا نظریه های مختلف بررسی و با یکدیگر مقایسه گردید. با توجه به ویژگی های نانوکامپوزیت یگ-آلومینا (زمینه یگ با فاز تقویت کننده نانوذرات آلومینا)، نظریه ی rgd، بهترین نظریه برای بررسی پارامترهای مؤثر بر میزان عبور این نانوکامپوزیت انتخاب شد. بر اساس تحلیل های انجام شده، بهترین گستره ی درصد فازتقویت کننده برای رسیدن به بیشینه عبور (80% میزان نظری) در محدوده فروسرخ برای این نانوکامپوزیت، %(0.1-1) نانوذرات آلومینا (50 نانومتر) تعیین شد. همچنین مشخص گردید باتوجه به اختلاف بیشتر ضرایب شکست بین تخلخل و فاز زمینه (1-1.816) نسبت به اختلاف ضرایب شکست بین فاز زمینه و فاز تقویت کننده (1.768-1.816)، تاثیر درصدهای مختلف تخلخل (0.1، 0.01 و 0.001) برتغییرات میزان عبور چشمگیرتر خواهدبود.