آموزش برای توسعه پایدار با رویکرد خرد در برنامه درسی

رشد و توسعه در کشورهای گوناگون در گرو توسعه پایدار آن کشورهاست، بنابراین دستیابی به توسعه پایدار نیازمند برنامه ریزی در هر یک از سطوح اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و انسانی و این امر جز از طریق آموزش امری ناممکن است. انسان به عنوان یکی از مؤلفه های توسعه پایدار در مرکز توجه است و نیاز به آموزش دارد. آموزش از مؤلفه های توسعه پایدار به شمار می رود و رابطه دوسویه ای با هم دارند، از یک سو آموزش بسترساز توسعه است؛ از سویی دیگر، توسعه لازمه تحول اساسی در نظام آموزشی است. هم چنین روش های آموزشی بر مبنای خرد می توانند کیفیت زندگی را بهبود بخشیده و در نحوه متوازن کردن منافع و دستیابی به اهداف آتی که در این مقاله به توسعه پایدار از آن یاد شده موثر باشد. لذا، ضرورت دارد هر جامعه ای که به توسعه پایدار می اندیشد، آموزش مطلوب را در رأس برنامه های خود البته بر مبنای تکنیک های خرد قرار دهد. پژوهش حاضر به بررسی ارتباط بین آموزش و برنامه درسی در توسعه پایدار با متغیر میانجی خرد به روش توصیفی (اسنادی و کتابخانه ای) پرداخته است. و نقش آموزش بر مبنای خرد را در رسیدن به توسعه پایدار به صورت دقیق تر مورد بررسی قرار می دهد.