مسئولیت پذیری اجتماعی در گردشگری

امروزه محیط کسب و کار شکل متفاوتی به خود گرفته است، و بدین شکل الزامات جدیدی برای سازمان ها به وجود آمده است. این الزامات که معلول وجود ذینفعان مختلفی در جامعه هستند، تأثیرات بسزایی بر کسب و کارها دارند. سازمان ها با توجه به محیط جدید کسب و کار که در کنار سایر عوامل از گسترش گرایشات اجتماعی و اخلاقی در جوامع ناشی می شود، به شکلی روزافزون روی به سیاست ها و فعالیت هایی می آورند که به این گرایشات نو پاسخ دهد. این اقداماتی که جهت پاسخگویی به مسائل جدید اتخاذ می شوند، در چارچوب اصل مسئولیت پذیری اجتماعی سازمانی مطرح می شوند. در واقع اجرای فنون و برنامه های این اصل هم چنین منجر به منافعی برای سازمان ها نیز می شود. لذا در مقاله ی کاربردی حاضر با بررسی منابع کتابخانه ای به بررسی تعاملات و ارتباطات این اصل با صنعت گردشگری و چالش های پیش روی آن پرداخته می شود. نتایج بررسی ها و مطالعات نشان می دهد که کاربرد و پایبندی به این اصل با چالش بزرگ چندبخشی بودن صنعت گردشگری همراه است، چرا که این صنعت، خود متشکل از صنایع متعددی است. بدین معنا که از آن جا که محصولات و خدمات گردشگری در زنجیره ی تأمین توسط شرکت ها و عاملان مختلفی تهیه می شود؛ پایبندی به اصول پایداری هم چون اصل مسئولیت پذیری اجتماعی سازمانی در این صنعت با مشکل مواجه می شود.