بررسی فقهی و اخلاقی همسرداری در فقه امامیه

گرایش و تمایل اولیه ای که زن و مرد نسبت به یکدیگر دارند، یک هدیه الهی است که در ایجاد کانون گرم خانواده ضروری و حیاتی می باشداما پس از تشکیل خانواده، قطعا پایداری و تداوم آندر گرو رعایت اصول همسرداری است که از اهمیت زیادی نیز برخوردار است با توجه به اهمیت موضوع خانواده این تحقیق به بررسی فقهی و اخلاقی همسرداری از منظر فقه امامیه می پردازد در این تحقیق با استفاده از روش توصیفی تحلیلی با منابع کتابخانه ای به تحقیق و تفحص در کتب و مقالات حقوق اسلامی و سایت های اینترنتی علمی فقهی پرداخته ایم و سپس با تجزیه و تحلیل مطالب تحقیق را بررسی نمودیم. و نتایج به دست آمده در این تحقیق بیان می کند در تعامل رفتاری همسران، مجموعه ای از رفتارهای اختصاصی، مشترک، مشابه یا متفاوت زن و شوهر و برگرفته از دین مقدس اسلام است. این مجموعه سبب افزایش مهر و و محبت میان زوجین، تحکیم و گرمی کانون خانواده بوده و در نهایت، موجب تعالی و رشد، پایداری و تداوم زندگی مشترک می گردد. و از دیدگاه پیامبر (ص)، حضرت علی (ع) و حضرت زهرا (س) اخلاق و ایمان نقش ستون فقرات زندگی مشترک را ایفا می کند و مسائل مادی نقش ابزار و وسیله جنبی و کمکی را در زندگی بر عهده دارد. بنابراین روابط سالم و متعادل بین مرد و زن، خمیر مایه عشق به زندگی است و سبب تقویت کارکردهای خانواده در حیطه های ارضای نیازهای عاطفی، تداوم نسل انسانی و پرورش و اجتماعی کردن فرزندان می شود.