بررسی روند همخونی و تاثیر آن بر اوزان بدن در سنین مختلف در گوسفند نژاد مغانی

در این تحقیق از اطلاعات شجره ای و رکوردهای جمع آوری شده برای صفات وزن تولد، 3 ماهگی، 6 ماهگی، 9 ماهگی و یکسالگی گوسفندان نژاد مغانی ایستگاه پرورش و اصلاح نژاد گوسفند مغانی واقع در ایستگاه جعفرآباد مغان در بین سال های 1368 تا 1394 جهت برآورد روند همخونی و تاثیر آن بر صفات رشد گوسفند مغانی استفاده گردید. جهت بررسی کیفیت شجره، شاخص کامل بودن شجره و تعداد نسل های معادل کامل دام ها برآورد گردید. پس از برآورد ضریب همخونی تک تک دامها، میانگین همخونی دامها در هر سال تولد برآورد گشته و سپس با برازش خط وایازی همخونی بر سال تولد، نرخ افزایش همخونی در جمعیت برآورد گردید. در برآورد تاثیر پسروی ناشی از همخونی بر صفات تحت بررسی، تنها از رکوردهای حیواناتی استفاده گردید که شاخص کامل بودن شجره آن ها بزرگتر یا مساوی 0.6 باشد. کلیه دام ها بر اساس ضریب همخونی برآورد شده به سه گروه حیوانات غیر همخون (f=0)، حیوانات با ضریب همخونی 0<f<10 و حیوانات با ضریب همخونی 10f≥ دسته بندی گردیدند. میانگین همخونی کل دام ها و دام های همخون در جمعیت دام های با شاخص تکامل شجره بالای 0.6 به ترتیب 1 و 1.32 درصد بود. با برازش خط رگرسیون همخونی بر سال تولد، میزان افزایش سالانه همخونی 0.03 درصد در سال برآورد گردید. میانگین وزن تولد و وزن 3 ماهگی دام های با همخونی بین صفر تا ده درصد به طور معنی داری نسبت به دام های غیر همخون کم تر بود. میانگین وزن 6 ماهگی، وزن 9 ماهگی و وزن یک سالگی دام ها با افزایش همخونی کاهش یافته بود، ولی این کاهش باعث تفاوت معنی دار میانگین گروه ها نگردیده بود. بر اساس نتایج این تحقیق نسبت زیادی از دام های با سطح کامل بودن شجره مطلوب در این گله، همخون بودند. از این رو بکارگیری روش های کنترل افزایش همخونی در این گله جهت رسیدن به پیشرفت ژنتیکی مطلوب با حداقل کاهش در تنوع ژنتیکی در آینده توصیه می گردد.