تحلیل رابطه بین انگیزه های رانشی شهر تهران و انتخاب مقاصد گردشگری (مطالعه موردی: نواحی روستایی رودبار قصران، تهران)

در صنعت گردشگری، انگیزش را اصلی ترین مفهوم در انتخاب مقصد می دانند. انگیزه ها مشخص می کنند که چرا گردشگران به سفر می روند و یا یک فعالیت خاص را انجام می دهند. ارزیابی انگیزه های گردشگران به ما اجازه می دهد که نیازها و ترجیحات گردشگران را بدانیم و درک کنیم. مطالعات و تحقیقات تجربی صورت گرفته در گذشته بیان می دارد که دو نیروی غالب به نام کشش و رانش بر انگیزه ها تاثیر گذارند.  عوامل رانشی نیازهای اجتماعی-روانشناختی است که فرد را تشویق به سفر می کند و عوامل کششی عواملی اند که در مقصد قرار دارند و فرد را تحریک می کند تا به آن مقصد خاص برود. به منظور فراهم کردن یک تجربه مناسب و رضایت بخش بای گردشگران، گام اول مشخص کردن انگیزه آنها برای سفر است. هدف این پژوهش بررسی انگیزه های رانشی در شهر تهران و انتخاب مقصد گردشکری برای ساکنان تهران است و در این پژوهش تمنطقه رودبار قصران در شمال شرق تهران به عنوان مقصد مورد مطالعه و گردشگران تهرانی که به نوعی تمایل خود را برای سفر به این منطقه اعلام کرده اند به عنوان جامعه مورد مطالعه انتخاب شده اند. برای انجام این پژوهش، از روش تحقیق پیمایشی استفاده شده است و یافته ها نشان داد که انگیزه های رانشی موجود در محل زندگی تاثیر بسزایی در انتخاب مقصد دارند.به این ترتیب که افاراد به دنبال کمبود و نقص های محل زندگی خود بوده و در کلان شهر تهران این نقص ها عبارت است از آلودگی، ترافیک، کمبود محیط و وسایل تفریح و آرامش روانی که افراد برای یافتن این نقص ها در ایام تعطیل به نزدیک ترین مکانی که این کمبود ها را جبران می کند، سفر می کنند.