اولویت بندی مفاد شرایط عمومی پیمان قراردادهای سه عاملی از منظر دعاوی

شرایط عمومی پیمان های سه عاملی (نشریه 4311)، یکی از پیوست های مهم قراردادهای پیمانکاری پروژه های عمرانی می باشد که وجود ابهام و ایراد در مفاد این قرارداد همواره عاملی برای طرح ادعا از سوی طرف های پیمان می باشد. ادعاهای ایجاد شده، تأثیر منفی در روند پروژه می گذارد و باعث دور شدن از اهداف اصلی پروژه می شود که نتیجه ی آن، افزایش بیش از اندازه ی زمان و هزینه ی پروژه ها می باشد. در تحقیق حاضر، ابتدا مصاحبه ای با خبرگان صورت پذیرفت و با توجه به مطالعه ی اسناد و مدارک موجود در این زمینه، 15 ماده از شرایط عمومی پیمان که زمینه ساز بیش ترین دعاوی بین طرف های پیمان می باشند، شناسایی شده است. در ادامه پرسشنامه ای برای بررسی تأثیر دعاوی ناشی از این مواد روی زمان، هزینه و کیفیت پروژه تهیه گردید و توسط 60 نفر از خبرگان که همگی تجربه ی کار بالای ده سال با شرایط عمومی پیمان را دارند، تکمیل گردید. نتایج پرسشنامه با روش های تصمیم گیری چندمعیاره ی تاپسیس، ویکور و روش مجموع وزین ساده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و اولویت بندی بین ماده ها انجام شد؛ سپس این نتایج به وسیله روش کپ لند تجمیع و اولویت بندی نهایی تکمیل گردید. بعد از انجام اولویت بندی، ایرادات ماده های انتخابی به ترتیب اولویت ذکر گردیده و راهکارهای پیشنهادی ارائه شده است. ماده های 37 ، 29 و 30 شرایط عمومی پیمان به ترتیب مهم ترین عوامل بروز دعاوی بین طرفین پیمان در این قرارداد، شناخته شدند.