تأثیر مداخلات بهنگام تعامل والد کودک بر رشد مهارتهای زبان دریافتی کودکان آسیب دیده شنوایی زیر چهار سال شهر اصفهان: پژوهش مورد منفرد

زبان نقش مرکزی در رشد دارد و در پردازش ذهنی، دریافت و سازماندهی اطلاعات یادگیری و تعامل اجتماعی با افراد دیگر بسیار موثر می باشد. زبان دریافتی پایه ای برای رشد زبان بیانی می باشد و  از انجایی که این مهارت در کودکان آسیب دیده شنوایی به طور قابل توجهی از کودکان شنوا پایین تر است، ارائه مداخلاتی که منجر به بهبود زبان دریافتی این کودکان گردد ضروری به نظر می رسد. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی مداخلات بهنگام تعامل والد کودک بر رشد مهارتهای زبان دریافتی کودکان آسیب دیده شنوایی زیر 4 سال شهر اصفهان است. در این پژوهش از روش مطالعه مورد منفرد با طرح a-b  استفاده شد. به این منظور با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند با توجه به ملاکهای ورود به پژوهش تعداد 5 کودک انتخاب و در پژوهش شرکت داده شدند. هر کودک بعد از 3 جلسه خط پایه، طی 14 جلسه مداخلات بهنگام تعامل والد کودک را دریافت و یک ماه پس از پایان مداخله، 3 جلسه تحت آزمون پیگیری قرار گرفت. ابزار این پژوهش برای گردآوری داده ها در موقعیت خط پایه، مداخله و پیگیری شامل آزمون سنجش رشد نیوشا بود. نتایج نشان داد که طی تحلیل دیداری نمودار داده ها و بر اساس شاخص های آمار توصیفی، مداخله مورد نظر در مورد هر 5 آزمودنی اثربخش بوده است. (با درصد داده های غیرهمپوش 100 برای تمامی آزمودنیها). همچنین میانگین نمرات زبان دریافتی در آزمودنیهای شماره 1، 2، 3، 4 و 5 به ترتیب از 2، 2، 2، 38 ، 23.66 به 8.85، 18.28 ، 35.64 ، 58.21 ، 48.07 افزایش یافته اند. نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد که میانگین نمرات زبان دریافتی در هر 5 آزمودنی افزایش یافته است. لذا می توان به این نتیجه رسید که با مداخلات بهنگام تعامل والد کودک، عملکرد زبان دریافتی کودکان آسیب دیده شنوایی بهبود می یابد و میتوان از این روش به عنوان یک روش مداخله ای و درمانی در آموزش و توانبخشی این کودکان استفاده نمود.