بررسی و مقایسه نگرش شناختی، عاطفی و رفتاری مادران دارای فرزند ناشنوا با مادران دارای فرزندان کم توان ذهنی در شهرضا

هدف پژوهش حاضر مقایسه نگرش شناختی، عاطفی و رفتاری مادران دارای فرزندان ناشنوا و مادران دارای فرزندان کم توان ذهنی نسبت به فرزند معلول خود و تأثیر برخی متغیرها از جمله پایگاه اقتصادی- اجتماعی خانواده، جنسیت فرزند معلول و نسبت فامیلی با همسر بر روی میزان این نگرش ها می باشد. مطالعه از نوع توصیفی- پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش، کلیه مادران دارای فرزندان ناشنوا و کم توان ذهنی است که فرزندان آنها در آموزشگاه های استثنایی باغچه بان، نیکان 1 و 2 شهرستان شهرضا مشغول به تحصیل می باشند. نمونه آماری شامل 40 نفر از مادران فرزندان ناشنوا و 50 نفر از مادران فرزندان کم توان ذهنیمی باشد. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه نگرش سنج محقق ساخته ای است که سه حیطه نگرش شناختی، عاطفی و رفتاری مادران را می سنجد. پس از تکمیل پرسشنامه ها توسط مادران کلیه اطلاعات به نرم افزار اس پی اس اس داده شد و با استفاده از آزمون t مستقل و تحلیل واریانس یکطرفه (نسبت (f تحلیل گردید. نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان داد که هر سه نگرش شناختی، عاطفی و رفتاری مادران فرزندان ناشنوا و مادران فرزندان کم توان ذهنی مشابه یکدیگر بوده و تفاوت معلولیت فرزندان تفاوت نگرش مادران را در مورد ایشان به دنبال نداشته است. بررسی حاصل از تأثیر متغیرها نشان داد هرچه پایگاه اقتصادی- اجتماعی خانواده بالا باشد نگرش مادران نیز بالا و مثبت است. همچنین مادران دارای فرزند معلول پسر در مقایسه با مادران دارای فرزند معلول دختر نگرش مثبت تری نسبت به فرزند معلول خود داشتند.