تحلیل و ارزیابی کاربری اراضی شهرستان خوی و ارائه مدلی مناسب در راستای شناخت توانمندی های منطقه ای

با توجه به این که محیط زیست توان اکولوژیکی محدودی را برای استفاده های بشر داراست، لذا ارزیابی توان سرزمین بستر مناسبی برای برنامه ریزی مناسب محیط زیست و کاربری اراضی فراهم می آورد. برنامه ریزی کاربری اراضی در واقع مجموعه فعالیت هایی است که محیط انسانی را مطابق خواسته ها و نیازهای جامعه سامان می بخشد و این مقوله هستی اصلی برنامه ریزی منطقه ای را تشکیل می دهد. این برنامه ریزی به عنوان محصول نهایی فرایند برنامه ریزی فضایی، به دنبال ارائه الگوی مطلوب کاربری زمین و تعیین اولویت های توسعه ای با توجه به ظرفیت هاست. این فرایند در غالب مطالعات صورت گرفته بر اساس تحلیل روند گذشته و تعمیم آن به آینده است که به دلیل عدم قطعیت شرایط و ویژگی های منطقه ای، با تعارض های ذاتی همراه است. از این رو در این مطالعه سعیشده است وضعیت کاربری های مختلف در وضع موجود و میزان اختصاص آن به فعالیت های گوناگون در شهرستان خوی مورد شناسایی قرار گیرد و تناسب یا عدم تناسب آن را مورد ارزیابی قرار دهد. در این پژوهش که با روش توصیفی- تحلیلی و بر اساس توان سنجی اراضی نگاشته شده است مراحل کار بدین ترتیب صورت پذیرفت: 1-شناخت وضع موجود اراضی و میزان سرانه آن. 2-توانسنجی مناطق و مشخص کردن توان بالا اراضی در محیط gis. با روش نظرسنجی از کارشناسان و تحلیل سلسله مراتبی. 3-مشخص کردن محدودیت های اکولوژیک و قانونی بر اساس ایجاد حریم های قانونی استاندارد. 4- استخراج اطلاعات نهایی به دست آمده در قالب نقشه و تحلیل کمی و کیفی آن. پس از انجام مراحل ذکر شده نتایج تحقیق حاکی از آن است که در وضع موجود شهرستان خوی، بغیر از کاربری های مسکونی، در سایر کاربری ها با کمبود فضای مورد نیاز مواجه اند. به علاوه سطوح کمی از اراضی شهرستان خوی توان بالا برای کاربری های مختلف دارد. بطوریکه 470.43 کیلومترمربع و تنها حدود 26درصد از اراضی، توان بالا برای فعالیت های مختلف دارد. هم چنین از 279 روستا واقع شهرستان 90 روستا و نیز 3 شهر خوی، ایواغلی و فیروق این شهرستان با محدودیت گسترش رو به رو هستند که باید با مدیریت صحیح از تخریب اراضی اطراف آن ها و تغییر کاربری آن جلوگیری شود.