بررسی اثربخشی تحریک مغزی با جریان مستقیم الکتریکی از روی جمجمه (tdcs) در ناحیه کرتکس پره فرونتال خلفی- جانبی مغز (dlpfc) بر میزان کنترل ولع مصرف مواد در بیماران وابسته به مت آمفتامین (شیشه)

تحقیق حاضر با هدف بررسی اثربخشی tdcs در کاهش ولع مصرف مواد در بیماران وابسته به سوءمصرف مت آمفتامین (شیشه) به کار گرفته شد. در این تحقیق 20 نفر از بیماران زن وابسته به شیشه که با توجه به ملاک های ورود به پژوهش واجد شرایط لازم بودند به شیوه تصادفی انتخاب شدند. آزمودنی ها از نظر شدت اعتیاد، جنسیت، وضعیت تأهل، تحصیلات، مدت وابستگی به مواد و داروهای روانپزشکی مصرفی همتاسازی شده و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایشی و کنترل واگذار شدند. بیماران گروه آزمایش که متشکل از 10 آزمودنی بود (تحریک مستقیم مغز tdcs) اعمال شد. بیماران گروه کنترل نیز که از 10 نفر تشکیل شده بود متغیر مستقل ارائه نشد و تحریک به صورت دارونما یا تحریک غیر واقعی صورت گرفت و آزمودنی ها از اینکه تحریک واقعی نیست اطلاعی نداشتند. در این پژوهش از پرسشنامه سنجش تمایل ولع مصرف ddq و مقیاس شدت اعتیاد asi و دستگاه tdcs استفاده شده است. برای آزمودن فرضیه تحقیق به دلیل استفاده از مقیاس لیکرت از آزمون ویل کاکسون استفاده شده است. نتایج نشان داد روش مداخله درمانی tdcs منجر به کاهش میزان ولع در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شده است. بطوریکه میانگین نمرات پس آزمون نسبت به پیش آزمون در گروه آزمایش بطور معناداری کاهش یافته است که حاکی از اثربخشی روش مداخله بود (0.05sig<). هم چنین tdcs باعث ایجاد تفاوت معنادار در میانگین نمرات گروه آزمایش در تمامی ابعاد ولع مصرف مواد شده بود و می توان نتیجه گرفت که tdcs منجر به کاهش تمامی ابعاد ولع مصرف می شود (0.05sig<). اثر tdcs در ناحیه دورسولترال پری فرونتال راست بر میزان و لع مصرف مواد در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل معنادار بود.