سبک زندگی در عصر دیجیتال (با تاکید بر آسیب های خانوادگی)

شیوه ی زندگی انسان به نوع نگاه او به اشیاء و چگونگی شناخت وی از هستی ارتباط مستقیم دارد. انسان سبک زندگی خود را بر اساس هدف خود از زندگی تعیین می کند و با توجه به جهان بینی خود به تغییر روند زندگی خود می پردازد. بسیاری از چیزها را به زندگی خود وارد نموده و یا از پرداختن به اموری خودداری می کند (طباطبایی، 1373). سبک زندگی شیوهای نسبتاً ثابت است که فرد اهداف خود را به وسیله آن پی می گیرد. این شیوه ها، حاصل زندگی دوران کودکی فرد است. به عبارت دیگر، سبک زندگی بعد عینی و کمیت پذیر شخصیت افراد است. معناسازی سبک زندگی، پیگیری مفهوم آن را به مواردی از به کارگیری آن در متون جامعه شناختی سال های آغازین قرن بیستم رهنمون می کند (راین، ترجمه سروش، 1372) استفاده از اینترنت و رسانه هایی که به صورت بین المللی عمل می نمایند به افراد اجازه می دهد تا با عناصر فرهنگی جدید آشنا شده و در کنار عناصر فرهنگی-ملی خود، از آن ها استفاده نمایند. امروزه، مفاهیم کلاسیک فرهنگ در فرآیند جهانی سازی شمولیت خود را از دست داده اند و این مسئله، نکات مثبت و منفی بسیاری را در پی داشته است. از آن ها می توان به آسیب های اخلاقی و شناختی از قبیل تعارض ارزش ها، بازداری، اعتیاد به اینترنت، بحران هویت در اختلال، ارتباطات نا متعارف در میان نوجوانان، شکاف بین نسل ها، تهدید بنیان های خانواده، شکل گیری خرده های فرهنگی مختلف، انزوای اجتماعی. روش بررسی پژوهش حاضر از نوع کتابخانه ای – مروری می باشد. باتوجه به نتایج پژوهش حاضر بین استفاده از شبکه های اجتماعی و نوع سبک زندگی افراد رابطه وجود دارد و این شبکه ها در هویت بخشی و ایجاد هویت به نسل نوجوان و جوان ما میتوانند بسیار تاثیرگذار باشند. سبک زندگی، عنوانی شناخته شده در بیش تر علوم انسانی و علوم اجتماعی و حتی در سطح بین المللی است. مولفه های شناخته شده آن در دنیای علمی امروز، عبارت اند از: فعالیت های فیزیکی، اوقات فراغت، خواب و بیداری، روابط اجتماعی، روابط خانوادگی، معنویت، ایمنی و آرامش، تغذیه و .....، که هر کدام به منزله بزرگ راهی از راه های زندگی افراد شمرده می شود. (کاویانی آرانی ، 1390). مطالعات در باب سطح زندگی، بیش تر از توصیفی و هنجاری است.