داستان های مثنوی و تاثیر آن بر عزت نفس کودکان و نوجوانان

مثنوی معنوی، اثری عرفانی و هم چنین تعلیمی می باشد، که در قالب داستان، حکایت و تمثیل به بیان افکار و اندیشه های عرفانی خود پرداخته است. غالبا تاثیر از داستان ها و ایجاد تحولات فکری بیشتر بر گروه کودکان مشهود است. داستان هایی که باعث رهایی کودکان و نوجوانان از رنج های عاطفی، جرات ایجاد رفتارهای جدید، آیین زندگی اجتماعی، روحیه فداکاری و از خودگذشتگی، اصلاح و پرورش ذهنیت، بهبود مهارت های ارتباطی، ایجاد و بروز خلاقیت فردی در اعتماد به نفس، بسیار موثر هستند. این پژوهش با انتخاب نمونه آماری دانش آموزان دختر شهرستان زهک از مدرسه زینبیه سعی نموده است، به ترتیب با استفاده از نمونه داستان هایی مانند معلم و شاگرد، گوهر پنهان، مور قلم، درویش یک دست، پادشاه و کنیزک و طوطی و بقال، تاثیر این داستان ها بر عزت نفس و خودباوری دانش آموزان را بررسی و ارزیابی نماید. استفاده از داستان های آموزشی مثنوی با نقش تعلیمی، تربیتی شفابخشی که دارد، برای موضوعاتی چون افزایش توانایی کودکان، پرورش ذهن خلاق در آن ها، عشق، خیرخواهی، دوری از بدی و بهبود مهارت های ارتباطی، استفاده گردیده است که در پی آن افزایش و یا ایجاد عزت نفس و خودباوری در کودکان را نشان می دهد.