رفتارشناسی خانه های معاصر ایران از منظر ساختاری (نمونه موردی: شهرستان خلخال)

امروز شکاف میان اندیشه و احساس جدی تر از هر زمان دیگری به نظر می آید. در چنین شرایطی ضرورت بازگشت و توجه به رابطه میان انسان و محیط و تمرکز بر جستجوی سرچشمه های موجود در هر فرهنگ و اقلیمی اهمیت ویژه ای یافته است. بناهای مسکونی بر فرهنگ و رفتار کاربران خود بسیار تاثیر گذارند. در این میان، این سوال مطرح می گردد که بناهای معاصر توانسته آن گونه که باید نیاز مردم را با توجه به فرهنگشان برطرف نماید؟در پژوهش حاضر با استفاده از روش ترکیبی تحلیلی- توصیفی و موردپژوهی (نمونه موردی هایی شهرستان خلخال) به این امر دست خواهیم یافت که ساختار ایجاد شده در خانه های معاصر تا حدود زیادی توانسته بودند نیازهای کاربران را مرتفع نمایند، ولی امروزه ساخت و سازها کاملا مغایر با فرهنگ و اصالت این منطقه بوده و باعث بی هویتی و ساختارشکنی در بناهای حال حاضر شده است. با توجه به شرایط پیش رو می توان با رجوع به گذشته و بهره گیری از نوع ساختار و رفتار ایجاد شده در بناها که به مرور زمان شکل گرفته اند، می توان مانع ادامه یافتن این بی هویتی در شکل گیری ساختار بناهای حاضر شد.