نورپردازی و نقش آن در سرزندگی فضاهای شهری (نمونه موردی: خیابان های سنندج)

یکی از مولفه های اصلی در طراحی فضاهای شهری، نشاط و سرزندگی است. چرا که نبود سرزندگی در فضا به افزایش رفتارهای ناهنجار کمک می نماید. دستیابی به چنین خصیصه هایی مستلزم ارتقای کیفی و کمی فضاست که با استفاده از راهکارهای طراحی چون نورپردازی صحیح در طول شبانه روز می توان آن ها را ارتقا داد با این وجود نقش فضاهای شهری که فرهنگ جامعه در بستر آن ارتقا می یابد، در کشور ما روز به روز در حال افول است و سرزندگی و مردم پسندی شهر نادیده گرفته می شود. در شهرهای معاصر توجه صرف به جنبه ی کمی طراحی فضا و نگاه تک بعدی به آن، سبب کاهش کیفیت بیش تر فضاهای عمومی شده است، به طوری که برخی از فضاهای عمومی از نبود سرزندگی و پویایی لازم رنج می برند و فقط مورد استفاده ی افراد خاص قرار می گیرند. این موضوع در بسیاری از موارد سبب می شود تا امنیت محیط دچار مخاطره شود. این مقاله با هدف پاسخ گویی به اینکه چگونه می توان از طریق نورپردازی و روشنایی مناسب به سرزندگی محیط شهری دست یافت، به کمک روش تحلیل محتوای کیفی متون تخصصی، به استخراج محورها و موضوعات مشترک طراحی شهری و نورپردازی در جهت نیل به سرزندگی محیط می پردازد. مطابق یافته های این مفاله، پارادیم های خوانایی، امنیت اجتماعی، تعاملات اجتماعی و حس تعلق به مکان در محیط شهری به عنوان مهم ترین وجوه تاثیرگذار بر سرزندگی شهری مطرح شده و تاثیر نورپردازی در جهت ارتقا این فاکتور ها و متعاقبا سرزندگی شهری بیان شده است.