بررسی تکنولوژی بتن، بتن سبز و نقش آن در حفاظت از محیط زیست و توسعه پایدار

با توجه به رشد صنعت ساختمان و به تبع آن رشد استفاده از سیمان و بتن در ساخت سازه هایی مانند سدها، پل ها، راه ها، ساختمان های مسکونی و غیره مساله ی مطالعه بر روی تکنولوژی ساخت بتن ضرورت پیدا می کند. بتن از اجزای مختلفی مانند سنگدانه ها، آب و سیمان و گاهی به همراه مواد افزودنی ساخته می شود. بیش تر حجم بتن را سنگدانه ها تشکیل می دهند و در مقاومت بتن، دوام و پایداری بسیار تاثیر گزارند. آب ساخت بتن نیز بدلیل احتمال وجود ناخالصی های مخرب بسیار حائز اهمیت بوده و باید در نوع و شکل آب مصرفی و هم چنین ناخالصی های آن مطالعات و آزمایش هایی صورت گیرد. افزودنی ها نیز برای اصلاح و بهبود و رسیدن به خواص مطلوب بتن و ملات تازه و سخت شده، به بتن افزوده می شوند و دارای انواع گوناگونی مانند تسریع کننده ها، کندگیر کننده ها، روان کننده ها، فوق روان کننده ها و مواد حباب زا بوده که اثرات آن توسط تولید کنندگان آن توضیح داده می شود که ما نیز در این مقاله به شرح مختصری از آن پرداخته ایم. اما بتن سبز یکی از انواع بتن بوده که از آن به طور فزاینده ای در صنعت ساخت و ساز به دلیل نقص بتن معمولی و مزایای ذاتی فراوان بتن سبز مورد استفاده قرار می گیرد. تقاضا برای بتن سبز بعنوان محصول بتنی با کیفیت بالا و هم چنین تمایل کشور ها به کاهش انتشار گازهای گلخانه ای، حفاظت از محیط زیست و فضاهای محدود دفع زباله بطور روز افزون افزایش یافته است. 8 الی 10 درصد کل انتشار گاز ₂co در جهان از سیمان بعنوان ماده چسبنده در ساخت بتن، تولید می شود. بتن سبز به عنوان یک بتن که از مواد زائد به عنوان حداقل یکی از اجزای سازنده آن استفاده می شود و یا فرآیند تولید آن منجر به تخریب محیط زیست نمی شود و دارای مقاومت و پایداری می باشد شناخته می شود. در این مقاله علاوه بر شرح بتن و مواد تشکیل دهنده آن بطور خاص به شرح بتن سبز و نقش آن بر حفاظت از محیط زیست و توسعه پایدار پرداخته شده است.