تحلیلی بر نقش مدیریت شهری در توسعه پایدار گردشگری (مطالعه موردی: کلانشهر تبریز)

توسعه گردشگری شهری آثار مثبت و منفی اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی به دنبال دارد، ایجاد تعادل در این زمینه، به گونه ای که آثار مثبت بیش از آثار منفی باشد، نیازمند اتخاذ سیاست های مدیریتی قوی است. بنابراین، پایداری در گردشگری شهری، مستلزم توجه نظام مند به ابعاد فنی، فرهنگی، سیاسی، اقتصادی، تاریخی و زیست محیطی است تا استفاده از جاذبه های گردشگری، مطابق با نیاز امروز و حفظ و ماندگاری این منابع برای آیندگان باشد. در پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی به بررسی نقش مدیریت شهری در توسعه پایدار گردشگری در کلانشهر تبریز پرداخته شده است. برای جمع آوری اطلاعات مورد نیاز از بررسی های کتابخانه ای و مطالعات میدانی استفاده شده است. با توجه به مجموعه اطلاعات به دست آمده، گزینه ها و سؤالات مورد نیاز به صورت مدون و در قالب پرسشنامه، تهیه و تدوین شده است. به منظور تعیین اثر هر یک از متغیرهای مستقل بر متغیر وابسته از آزمون کای اسکویر استفاده شده است. جامعه ی آماری در رابطه با مسئولان شهری 150 نفر و مردم محلی 250 نفر بوده است که از طریق رابطه کوکران محاسبه شده (براساس فرمول کوکران می بایست از 385 نفر پرسشگری انجام می شد اما برای روایی و اطمینان بیش تر از نتایج مطالعه، به 400 پرسشنامه افزایش یافته است. نتایج حاکی از آن است که بین مدیریت یکپارچه شهری و همکاری های متقابل مدیران شهری و مردم محلی با دستیابی به توسعه ی پایدار گردشگری شهری رابطه مثبت و مستقیم وجود دارد، یعنی هر چقدر مدیریت شهری هماهنگ تر باشد و ارتباطات بیش تر بین مدیریت شهری و مردم محلی برقرار شود، به همان اندازه امکان دستیابی به توسعه ی پایدار گردشگری شهری بیش تر خواهد شد.