خانه ای هم برای من (شناخت مولفه های تاثیر گذار در طراحی خانه کودکان بی سرپرست)

کودکان سرمایه های بی پایان هرجامعه می باشند. آن ها به دنیا می آیند بزرگ می شوند تربیت و ساخته می شوندتا زندگی را ادامه دهند و فردا را متفاوت ترو بهتر از امروز بسازند. در واقع کودکان دیروز و کودکان امروز هستند که کودکان فردا را تربیت می کنند تا این روند نسل ها دنیا رازنده نگه دارد. شکل گیری شخصیت کودکان از محیطی آغاز می شود که در آن محیط پرورش می یابند و آموزش می بینند. کودکان شخصیت شکننده ای دارند و این امر مهم درمورد کودکان بی سرپرست از شدت زیادی برخوردار است چون این کودکان به صورت طبیعی از برخی از نیازهای مادی و معنوی خود محرومند و باید توجه داشت که این کودکان خود آسیب های دیده اند و هر چه قدر محیط زندگی آنان مناسب و هماهنگ با روحیات آنان نباشد در وحله اول کودکانی با بیماری های جسمی و روانی خواهیم داشت و در وحله دوم جامعه نیروی جوان با مشکلات شخصیتی زیاد و بیمار خواهد داشت. این که کودکان محیط خود را چگونه درک و در درون آن رفتار می کنند، موضوعی است که طراحان و روانشناسان و برنامه ریزان محیطی توجه زیادی بدان دارند. پژوهش پیش روبر آن است تا ما رادر راستای پاسخ دادن به این پرسش رهنمون گردد که «تاثیر خلاقیت در محیط در ایجاد فضایی مطلوب اقامتی کودکان بی سرپرست چگونه است؟» در این پروژه هدف اصلی، ساخت مرکز نگهداری از کودکان بی سرپرست در محیطی دلچسب می باشد تا کودک، تجربه های کودکان دیگر، یعنی بودن در خانه و در مقیاس دیگر، عضو جامعه بودن را احساس کند. و نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که کیفیت کالبدی و فضایی محیط، تحریک کنندگی عناصر طبیعی محیط، مشارکت کودکان بی سرپرست، آسایش و امنیت و خیال پردازی از جمله مولفه های موثر در رشد تعاملات اجتماعی کودکان بی سرپرست هستند که هر کدام نیز نسبت به هم در رتبه و اولویتی قرار دارند که می تواند کمک اندکی به معماران باشد در جهت شناخت بهتر خصوصیات کالبدی در طراحی خانه کودکان بی سرپرست با توجه به نیازهای واقعی آن ها است.