نقش آموزش و پرورش در شکل گیری و تقویت هویت اسلامی-ایرانی کودکان

آدمی از دیرباز همواره دو نیاز اصیل را با خود همراه و همنشین ساخته است؛ یکی نیاز به آرامش و اطمینان و دیگری نیاز به فردیت، تشخص و دریافتن کیستی و چیستی خود. مبحث هویت یا تلاش برای پاسخگویی به پرسش« من کیستم» قدمتی دیرینه دارد و در ابعاد مختلف یکی از اساسی ترین و بدیع ترین مباحث عصر مدرن شمرده می شود. با توجه به این که بنیادهای اعتقادی و هویتی افراد از زمان کودکی و از دبستان آغاز می شود و مدرسه به عنوان تنها نهاد آموزش رسمی، ارتباط مستقیم و تنگاتنگ با فراگیران دارد. آموزش و پرورش به عنوان زیربنایی ترین نهادی که مورد اعتماد خانواده هاست در جهت دهی به اهداف هویتی و دینی می تواند بسیار یاری رسان باشد. در ایران نظام آموزشی از دو طریق می تواند به شکل گیری و تقویت هویت اسلامی-ایرانی در دانش آموزان کمک کند. یکی از طریق معرفی این مفاهیم و مضامین در بطن نظام آموزشی و برنامه های درسی و گنجاندن آن به طوری که در دانش آموز ایجاد غرور ملی و تاریخی کند. این موضوع به راحتی از طریق گنجاندن مباحثی در سرفصل های درس علوم اجتماعی، فارسی، تاریخ و ... امکان پذیر است. در حالت دوم از طریق برنامه درسی پنهان است که نظام آموزشی می تواند با توجه به انتظارات و هنجارهای نانوشته ای که برای دانش آموزان ارائه می دهد، هویت اسلامی-ایرانی را تقویت نماید .